Ook bij het carpaal tunnel syndroom spelen psychosociale factoren

Stress, pijncatastroferen, ervaren impact en ervaren symptomen van carpaal tunnel syndroom (CTS) zijn allemaal factoren die een belangrijke rol spelen bij het ervaren van de ernst van de aandoening. Door deze psychosociale aspecten mee te nemen in de behandeling van CTS verbeteren mogelijk de uitkomsten van de behandeling. Dat concluderen Nijmeegse onderzoekers na een onderzoek onder bijna 700 mensen.

Het carpaal tunnel syndroom is met een prevalentie van ongeveer 5% de meest voorkomende beknellingsneuropathie van de bovenste extremiteit. De behandeling kan zowel conservatief als operatief zijn, maar de operatieve benadering heeft vaak betere uitkomsten dan niet operatieve behandeling. De ernst van de zenuwcompressie is een objectieve maat van CTS. De subjectieve ernst van carpaal tunnel syndroom, zoals het effect dagelijks functioneren en de ernst van de symptomen, wordt over het algemeen gemeten door zelfrapportage. Psychische factoren lijken een grote rol te spelen in hoe mensen hun klachten ervaren. Somatisatie, verminderde zelfeffectiviteit, neuroticisme, sociale deprivatie, kinesiofobie, angst, catastrofaal denken en depressie zijn allemaal in verband gebracht met de ernst van de zelfgerapporteerde klachten bij verschillende aandoeningen. Depressie en pijn catastroferen beïnvloeden in meerdere of mindere mate de uitkomst van een operatie en tevredenheid met de ingreep. Ziekteperceptie is ook een onderdeel van hoe mensen hun aandoening beleven en is geassocieerd met beperkingen bij verschillende ziektes als COPD en reumatoïde artritis.

In deze studie kijken de auteurs wat de relatie is tussen ziektepercepties en het dagelijks functioneren en de ernst van de symptomen bij mensen met carpaal tunnel syndroom. Het betreft patiënten die op de wachtlijst staan voor een operatie.

Methode

Mensen die voor een primaire operatie aan de carpale tunnel ingepland stonden, werden geïncludeerd. De volgende vragenlijsten worden afgenomen:

The Brief Illness Perception Questionnaire is een vragenlijst om cognitieve en emotionele representaties van de ziekte vast te leggen. Dit zijn de belangrijkste punten voor hoe patiënten omgaan met hun ziekte en ziektegedrag. Deze lijst bestaat uit items en die worden gescoord op een 11 puntsschaal.

Patient Health Questionnaire werd gebruikt om angst en depressie uit te vragen.

Pain Catastrophizing Scale werd gebruikt om maladaptieve cognities en emoties in reactie op pijnlijke stimuli vast te leggen.

Boston Carpal Tunnel Questionnaire is een vragenlijst om de patiëntgerapporteerde ernst van de CTS in de laatste twee weken vast te leggen. Deze lijst bestaat uit twee domeinen, waarin in een de ernst van de symptomen wordt nagevraagd en in de ander de functionele status.

Resultaten

Er waren 674 patiënten die alle vragenlijsten preoperatief ingevuld hadden. Dit waren 475 vrouwen en 199 mannen, met de gemiddelde leeftijd van 54,5 jaar. Er was een medium correlatie te zien tussen de zelfgerapporteerde ernst van de symptomen en de meeste psychische factoren waaronder psychische stress, catastroferen, consequenties, identiteit, zorgen maken en emotionele representatie. Mensen die meer psychische stress en meer catastroferende gedachten hadden, de ziekte als een grote impact ervaren en meer symptomen toeschrijven aan de ziekte, bleken de pijnintensiteit als ernstiger te ervaren dan mensen die lager op deze uitkomstmaten scoorden. De mensen met slechte emotionele representaties van hun ziekte ervaren hun symptomen als erger. Deze psychosociale factoren verklaren 20 tot 25% van de variantie in het effect op het dagelijks functioneren en de ernst van de symptomen bij het carpaal tunnel syndroom.

Conclusie en opmerkingen

De auteurs van dit onderzoek concluderen dat psychische stress, pijncatastroferen en ziektepercepties (consequenties, identiteit en emotionele representatie), allemaal een onafhankelijke rol spelen in zelfgerapporteerde ernst bij het carpaal tunnel syndroom. Aangezien deze factoren ongeveer een kwart van de variantie verklaren, is het van belang om deze uitkomsten mee te nemen in de behandeling. Mensen met CTS zouden bijvoorbeeld binnen een fysiotherapeutische interventie ook een psychosociale interventie kunnen krijgen, zoals relaxatie of bijvoorbeeld pijneducatie. Hoe patiënten hun symptomen en beperkingen beschrijven hangt deels af van hun ziekteperceptie en hangt samen met pijn catastroferen. Daarom zouden behandelaars zich bewust moeten zijn van die psychosociale aspecten. Dit lijkt waarschijnlijk tot betere resultaten van de behandeling, mogelijk niet alleen operatief, maar ook conservatief.