Ontstaan en vormen van Tai Chi

Overzicht
Tai Chi is een eeuwenoude vechtkunst die een enorme ontwikkeling heeft meegemaakt gedurende zijn bestaan. In de volgende hoofdstukken wordt er uitleg gegeven over de inhoud van Tai Chi, het ontstaan van deze bewegingsvorm en de verschillende stijlen. Tai Chi staat voor veel mensen bekend als een sierlijke en rustige manier van bewegen. Om een goed beeld te krijgen wordt in de volgende tekst het begrip Tai Chi nader verklaard.

Wat is Tai Chi Chuan?

De volgende tekst is gebaseerd op de inhoud van de volgende website: http://www.gezondvgz.nl

Bij het nalezen over het ontstaan en het verloop komt men verschillende versies tegen, die allemaal op onderbouwing kunnen steunen. Tai Chi Chuan staat letterlijk voor “hoogste ultieme vuist”. Tai Chi is gebaseerd op een belangrijk principe, Yin en Yang. Het symbool is bekend, een cirkel met daarin een zwart en wit vlak die in elkaar overvloeien. Het hoogst ultieme komt terug in het principe. Yin en Yang zijn twee schijnbaar tegengestelde krachten, die niet afzonderlijk van elkaar gezien kunnen worden maar een koppel vormen. Ze werken op elkaar in. De “vuist” is hierin hetgeen waarmee het “hoogst ultieme” wordt bereikt.

Het accent van Tai Chi ligt in de eerste instantie op de geest en energie. De traditionele Chinese geneeskunde veronderstelt dat wanneer je geestelijke zwak bent je ook eerder verward en afgeleid bent. De zwakte kan dan weer een belemmering zijn op de weg naar gezondheid. Om deze reden is de concentratie (focus) het eerste punt waar de aandacht naar gaat binnen Tai Chi in plaats van op het lichaam.

In de westerse wereld wordt Tai Chi meer beoefend als een combinatie van yoga en meditatie
Vele bewegingen komen voort uit de vechtkunst, alleen worden ze binnen Tai Chi in een veel lager tempo, rustiger en sierlijker uitgevoerd. De oefeningen leggen de nadruk op buigzaamheid en lenigheid versus hardheid en kracht.

De geschiedenis achter Tai Chi

Voor het beantwoorden van deze subvraag zijn de volgende boeken gebruikt: van Loo (2002) en Delecourt (2003). Ook zijn de volgende sites gebruikt: www.wikipedia.org en www.taichifollowme.com.

Over de precieze oorsprong van Tai Chi is geen absolute duidelijkheid. Voordat het China zoals wij het nu kennen, één republiek is geworden, zijn er verschillende dynastieën en koninkrijken aan vooraf gegaan. Tijdens deze periode zijn er enorm veel verschillende vechtkunsten ontstaan. Mensen moesten een manier hebben om zich te verdedigen tegen gevaren, zoals bandieten en andere dynastieën.

De Tai Chi stijl die nu bekend is over de hele wereld wordt gekenmerkt door zijn sierlijke en rustige bewegingen. Het verbaast dan ook dat het zijn oorsprong in de eeuwenoude Chinese vechtsport Kungfu terug vindt. Kungfu zou ontstaan zijn voor of in het leger, en later ook gebruikt worden in de Shoalin Tempels. Daar heeft het zich ontwikkeld tot een onderdeel van hun religie. De monniken gebruiken kungfu om hun fysiek en mentale kracht te vergroten.
Kungfu en Tai Chi is altijd gezien als een familiegoed. Het leren en beoefenen van Tai Chi was alleen weggelegd voor elkaar en mocht op geen voorwaarden aan buitenstaanders geleerd worden.
Als men zoekt naar de oorsprong en de historie van Tai Chi is het zeer opvallend hoeveel verschillende namen er genoemd worden, die mogelijke grondlegger zouden kunnen zijn.
Er is echter één naam die consequent naar voren komt, namelijk Chang San-Feng.
Over hem bestaan dan ook zeer sterke argumenten die aantonen dat hij de mogelijke schepper is. In de loop der jaren zijn er meerdere versies ontstaan over Chang San-Feng.
De meervoudige versies over Chang San-Feng en de vele verschillende namen van de mogelijke grondleggers zorgen voor verwarring. Hierdoor kan er over de precieze oorsprong van Tai Chi niets met zekerheid gezegd worden.

Verschillende stijlen van Tai Chi

De volgende tekst is gebaseerd het boek van Robinson (2006) en op de inhoud van de
volgende websites:

http://www.shaolinholland.nl

http://www.wutaichichuanoost.nl

http://www.hunyuan.nl

Gedurende de verschillende dynastieën hebben zich meerdere stijlen ontwikkeld binnen de Tai Chi. Dit heeft te maken met de praktische toepasbaarheid en de natuurlijke ontwikkeling ervan. De verschillende stijlen zijn beschreven in chronologische volgorde.

Chen-stijl

De Chen stijl is de eerste stijl binnen Tai Chi die door de familie Chen uit het plaatsje Chenjiagou ontwikkeld is. De Chen-stijl is duidelijk ontstaan vanuit de vechtkunst. De stijl kenmerkt zich dan ook met explosieve bewegingen, zoals stampen en springen, waarbij sprake is van tempowisselingen.

Yang-stijl

De Yang stijl is waarschijnlijk afgeleid van de Chen-stijl en wordt voornamelijk voor de bevordering van de gezondheid beoefend. De vormen worden in laag tempo uitgevoerd, daardoor zijn deze eenvoudig te leren waarmee de toegankelijkheid binnen Tai Chi voor mensen (ook ouderen en minder atletische) groter wordt.

Wu-stijl

De familie Wu heeft de Wu-stijl ontwikkeld. De stijl kenmerkt zich door hogere standen en kleine bewegingen. Er wordt aandacht besteed aan het roteren van het middel en bewustwording van het lichaam.

Wu Hao-stijl

De Wu stijl werd ontwikkeld door Wu Yu Xiang (shoalin bokser en vechtkunstenaar).
De bewegingen zijn vooral soepel en los die sterk met elkaar verbonden staan, waarbij de aandacht wordt gericht op de interne kracht en juiste houding.

Sun-stijl

De Sun-stijl is de laatst ontwikkelde stijl binnen Tai Chi. Sun Lu Tang ging in de leer bij Hao Wei Chen die de stijl van zijn voorgangers beoefende.
Opvallend binnen deze stijl zijn de natuurlijke standen, rechtop staande houding en voeten op schouderbreedte. Arm- en beenbewegingen ondersteunen elkaar en het accent ligt op het openen en sluiten van de handen.