Tai Chi helpt beter bij voorkomen valincidenten dan kracht- en balanstraining

Voor het voorkomen van valincidenten zijn effectieve interventies ontwikkeld, maar de praktische toepassing blijkt soms moeilijk vanwege onder meer de kosten en het implementeren. Uit onderzoek blijkt dat Tai Chi Chuan (hier ingekort tot Tai Chi) een effectieve methode is om het aantal valincidenten en bijkomende verwondingen te minimaliseren. Of het een meer effectieve preventieve en therapeutische oefening is dan gewone oefentherapie om valgevaar te verminderen is nog onduidelijk omdat weinig studies deze twee interventies direct met elkaar hebben vergeleken en de resultaten zijn niet eenduidig. Om een interventie effectief in te zetten, is het nodig om te herkennen welke mensen een dergelijke interventie nodig hebben. De eerste hulp van een ziekenhuis kan hier een goede plaats voor zijn, omdat een doorgemaakte val de grootste voorspeller is van toekomstig vallen. Momenteel worden mensen na een val zelden doorverwezen naar een preventie-traject.
Dit RCT vergelijkt het effect van Tai Chi met een conventionele training van de onderste extremiteiten op het verminderen van valincidenten en verwondingen daarbij.

Methode

Mensen van 60 jaar en ouder die in verband met een valincident op de eerste hulp terecht kwamen en zelfstandig konden lopen, werden geïncludeerd in het onderzoek. In totaal werden 142 mensen geïncludeerd in de Tai Chi-groep en 138 in de groep die training van de onderste extremiteiten (Onderste extremiteit training; OET) kreeg. De interventie duurde 6 maanden en de resultaten werden tot 12 maanden later gemeten.
Beide interventies duurden 6 maanden in een frequentie van 1x per week. Daarnaast werd aan de deelnemers gevraagd dagelijks zelf te oefenen. De Tai Chi bestaande uit 18 bewegingen werd individueel aangeleerd door ervaren Tai Chi trainers. Iedere sessie duurde 60 minuten. Binnen de bewegingen werden de volgende aspecten geïntegreerd: diepe ademhaling, gewichtsverplaatsing, verandering van het zwaartepunt, bewegingen van de enkel en uitstappen met het been. De OET training bestond uit rekken, krachtoefeningen en balanstraining in toenemende moeilijkheidsgraad. Ook deze training duurde 60 minuten en werd individueel aangepast. Het rekken betrof de spieren in nek, schouders, heupen, knieën en enkels. De deelnemers kregen een serie oefeningen voor core stability, heupextensoren en – abductoren, knieflexoren en -extensoren en enkel dorsiflexoren en – plantair flexoren. Daarnaast kregen ze balanstraining in zit, stand en loopvormen. Na de interventie van 6 maanden werden de deelnemers gemotiveerd de interventie dagelijks uit te blijven voeren. Of dit lukte werd maandelijks nagevraagd in een telefonisch interview.
Gedurende de studieperiode van 18 maanden werd het aantal vallen geregistreerd via een dagboek en of er een verwonding bij was opgelopen, door middel van de Abbreviated Injury Scale (AIS; Des Plaines 1990). Secundaire uitkomstmaten waren:

–          Knijpkracht, gemeten met een handheld dynamometer

–          Balans; gemeten met de Tinetti Gait Test (Tinetti, 1986)

–          Valangst; gemeten met de Falls Efficcy Scale test (Yardley, 2005)

–          Depressie; gemeten met de Geriatric Depression Scale (Liao, 1995)

–          Cognitieve functie; Mini Mental State Examination (Guo, 1988)

Resultaten

Bij baseline waren de twee groepen vergelijkbaar. Gedurende de 6 maanden interventie woonde 78% van de mensen in de Tai Chi-groep 20 of meer sessies bij en van de OET-groep 72% van de mensen. In die zes maanden oefende 50% van de mensen in de Tai Chi-groep thuis 7 of meer keer per week en in de OET-groep 67%. Van de Tai Chi-groep hield 42% dit vol tot de laatste follow up meting na 18 maanden en 44% in de OET-groep. Vooral de oudere mannen oefenden regelmatig.

In de Tai Chi-groep hadden de deelnemers een significant kleinere kans om te vallen tijdens de interventieperiode van 6 maanden en ook tijdens de gehele studieperiode van 18 maanden. Ook was de kans kleiner dat ze bij een val verwond raakten. De kans op een val was nog kleiner (significant) bij de mensen in beide groepen die thuis dagelijks oefenden.

In de Tai Chi-groep verbeterden knijpkracht, Tinetti balans en looppatroon, depressie en cognitie significant gedurende de volledige 18 maanden. Bij de OET-groep waren al deze scores plus valangst ook significant verbeterd na 6 maanden, maar bleef na 18 maanden alleen de significante verbetering in knijpkracht in stand. Bij vergelijking tussen de groepen was alleen de score op cognitieve functie na 18 maanden significant, in het voordeel voor de Tai Chi-groep.

Opmerkingen samenvatter

Beide groepen hadden een positief effect op een verkleining van de valkans en de hoeveelheid valincidenten, maar deze resultaten waren beter in de Tai Chi groep dan in de groep die de training van de onderste extremiteiten en balans kreeg.