Actieve correctie scapula geeft meer pijnverlichting dan passieve correctie

Mensen met nekpijn die een verstoorde positie van de scapula vertonen, zouden baat kunnen hebben bij strategiën om de positie van de scapula te corrigeren. Deze interventie wordt al toegepast bij mensen met schoudersklachten, maar zouden ook invloed kunnen hebben op chronische nekpijn. Oefeningen hiervoor zijn effectief gebleken om de activiteit van spiervezels van de m. trapezius aan te passen, waardoor mechanische stress op de nek zou kunnen verminderen. Deze studie heeft als doel om het directe effect van een actieve versus een passieve scapula correctie op pijn te onderzoeken bij mensen met nekpijn en scapulaire dysfunctie.

Methode

Deelnemers moesten meer dan 3 maanden klachten hebben aan de nek en een score van 5/50 of hoger op de Neck Disabiliy Index (NDI; Vernon 2008). Dit is de minimale score waarbij ten minste van milde nekpijn kan worden gesproken. Aanwezigheid van scapulaire dyskinesie was ook een vereiste, vastgesteld door middel van de Scapular Dyskinesis Test (McClure 2009).
Deelnemers werden willekeurig ingedeeld in de actieve of de passieve groep. In de actieve groep werd de scapula in de juiste positie gebracht en de patiënt werd gevraagd om die positie 10 seconde vast te houden. Deze procedure werd 10 keer herhaald met 10 seconde rust tussendoor. In de passieve groep was de interventie hetzelfde, alleen werd de patiënt daar niet gevraagd om de scapula in de juiste positie vast te houden. Dit werd gedaan door de behandelaar. Met een EMG werd gemeten of er inderdaad geen activiteit in de trapezius was.
Uitkomstmaten van dit onderzoek waren pijn en de pijndrempel (pressure pain treshold, PPT) op het meest symptomatische cervicale segment. PPT werd op die plek gemeten en op de tibialis anterior om te controleren voor wellicht systemische effecten van de interventie. Voor deze meting werd een analoge algometer gebruikt. Daarnaast scoorden de deelnemers pijnintensiteit op een numerieke schaal (NRS). Deze metingen werden voor en na de interventie gedaan door een geblindeerde onderzoeker.

Resultaten

Er deden 23 mensen mee aan dit onderzoek. Bij baseline waren er geen significante verschillen tussen de groepen. Na de interventie was er een significante afname in pijnintensiteit in de actieve groep. Ook werd in deze groep een significante toename van de pijndrempel (PPT) gerapporteerd. Dit was niet het geval in de tibialis anterior, wat betekent dat de interventie alleen lokaal effect had.

Opmerkingen samenvatter

Dit onderzoek laat zien dat een actieve correctie van de scapula bij scapulaire dyskinesie een positief effect heeft op nekpijn. Passieve correctie had geen invloed. Het precieze mechanisme wat hierachter zit kan uit deze studie niet worden vastgesteld. De auteurs suggereren dat er wellicht sprake is van reciproke inhibitie van de eleverende spieren. Helaas kan er naar aanleding van dit onderzoek geen uitspraak worden gedaan over effecten op lange termijn.