Operatie van achillespees ruptuur geeft minder herrupturering maar meer complicaties

Acute achillespeesrupturen komen het meest voor bij mannen tussen de 30-50 jaar. Links meer dan rechts. Men neemt aan dat de ruptuur plaatsvindt in een al abnormale pees, bijvoorbeeld door corticosteroïdengebruik, fluoroquinolone antibiotica, inspanningsgeïnduceerde hyperthermie of mechanische abnormaliteiten van de voet.

Operatief ingrijpen vindt vooral plaats bij atleten en fitte jongeren, conservatieve behandeling (gips/brace) vooral bij oudere patiënten. Deze systematische review wil de evidentie beoordelen van alle RCT’s die betrekking hebben op de behandeling van acute achillespeesrupturen.

Methode

Quasi-gerandomiseerd onderzoek is ook geaccepteerd evenals onderzoek waarbij de toewijzing aan de interventie niet volledig blind was. De Cochrane, MEDLINE, EMBASE en CINAHL zijn doorzocht. Drie reviewers extraheren de uitkomstdata. De kwaliteit is beoordeeld op tien methodologische aspecten. De verschillen in beoordeling zijn bediscussieerd.

Resultaat

12 studies voldoen uiteindelijk aan de inclusiecriteria. De uitkomst van de gepoolde resultaten is als volgt:

• Open operatieve behandeling vergeleken met niet-operatieve behandeling. Vier studies. De kans op een hernieuwde ruptuur was kleiner in de operatieve groep dan in de niet operatieve groep: 3,5% versus 12,6%. Met een relatief risico (RR) van 0.27. De kans op complicaties zoals adhesies, vertraagd wondherstel etc was groter in de operatieve groep dan in de niet-operatieve groep: 34.1% versus 2,7% (RR 10.60). Dit geldt ook voor wondinfecties: 4% versus 0% (RR 4.89).
• Open versus percutane operatieve behandeling: liet geen significant verschil zien in de kans op een nieuwe ruptuur. De kans op complicaties (anders dan een ruptuur of wondinfectie) was groter in de open behandeling dan in de percutane operatie: 26,1% versus 8,3% (RR 2.84). Hetzelfde geldt voor wondinfectie: 19,6% versus 0% (RR 10.52).
• Postoperatieve immobilisatie: gipsimmobilisatie versus gipsimmobilisatie gevolgd door vroege mobilisatie met een functionele brace: geen overtuigend verschil voor wat betreft een nieuwe ruptuur. De kans op complicaties (anders dan een ruptuur) waren kleiner in de vroege mobilisering groep dan in de ‘gips alleen’ groep: 19,5% versus 35,7% (RR 1,88).

Niet operatieve behandeling: gips versus gips gevolgd door functionele braces: in de ‘gips alleen’ groep ontstaat minder vaak een nieuwe ruptuur: 2,4% versus 12,2% (RR 3.59).

Samenvattend

Samenvattend stellen de auteurs dat een open operatie de kans op een nieuwe ruptuur significant verlaagt vergeleken met niet-operatieve behandeling, maar dat de kans op complicaties groter is. De complicaties kunnen verminderd worden door een percutane operatie.

Ook postoperatieve immobilisatie door gips gevolgd door vroege mobilisatie met een functionele brace verlaagt de kans op complicaties vergeleken met gipsimmobilisatie alleen.