Neurale mobilisatie techniek vergroot flexibiliteit hamstring

Een verminderde flexibiliteit van de hamstring wordt vaak geassocieerd met lage rugpijn, SI klachten, hamstringblessures, patellofemoraal pijnsyndroom, patellaire tendinopathie en plantaire fasciitis. Factoren als de visco-elastische eigenschappen van de spier, rektolerantie en neurodynamica spelen een rol bij de flexibiliteit. De hamstrings omringen de nervus ischiadicus. Verkleving van de zenuw in de hamstring kan de neurodynamica veranderen en een abnormale mechanosensitiviteit (de gevoeligheid van een zenuw voor beweging) van de zenuw veroorzaken. Dit beïnvloedt dan weer de flexibiliteit van de hamstring, wat is aangetoond bij gezonde mensen en bij mensen met eerdere hamstring blessures. Elke mechanische of fysiologische verandering in de zenuw kan resulteren in mechanosensitiviteit en dus pijn tijdens bewegingen of bij een lang aanhoudende houding. Abnormale mechanosensitiviteit kan worden onderzocht (en behandeld) door het toepassen van neurodynamische sliders (NS) en neurodynamische tensioners (NT), die respectievelijk beweging en spanning van de neurale weefsels veroorzaken. Wanneer dit niet wordt herkend kunnen herhaaldelijke hamstringklachten optreden. Het doel van deze studie is om twee types neurale weefsel mobilisatietechnieken (NS en NT) te onderzoeken als aanvulling op statisch rekken, voor het vergroten van de hamstring flexibiliteit.

Methode

Gezonde studenten met een beperkte hamstring flexibiliteit  (knie extensie hoek ≥ 20°) werden geïncludeerd. De deelnemers werden ingedeeld in 3 groepen:

• neurodynamische sliders en statisch stretchen (NS-SS),
• neurodynamische tensioners  en statisch stretchen (NT-SS),
• alleen statisch stretchen (SS).

Iedere groep kreeg 3 therapie sessies in een week. Daarnaast moesten ze zelf thuis dagelijks stretchen. De statische rekoefening werd uitgevoerd in ruglig, met als startpositie de heup en knie in 90° flexie en de enkel in plantairflexie. Om te rekken werd de knie langzaam geëxtendeerd. De deelnemer mocht geen pijn voelen en de eindhouding werd gedurende 30 seconden vastgehouden.
Neurodynamische slider techniek werd uitgevoerd in zit met de handen achter de rug. De cervicale werverkolom werd geëxtendeerd door de fysiotherapeut, terwijl de participant een actieve extensie van beide knieën met maximale dorsaalflexie van de voet uitvoerden. Daarna werd de CWK passief in flexie gebracht waarbij thoracolumbale flexie werd behouden, terwijl de participant beide benen weer boog.
Neurodynamische Tension techniek werd in dezelfde positie uitgevoerd. De fysiotherapeut flexeerde passief de CWK, tegelijk met extensie van de knie aan de interventiezijde, waarbij de voet in neutrale positie bleef. De CWK extendeerde tegelijk met flexie van de knie. Deze oefeningen werden in drie sets uitgevoerd; de eerste set was 10 herhalingen, de tweede set 15 en de derde set 20. De deelnemers werd gevraagd pijn of andere klachten te melden.

De hoek van knie-extensie was de uitkomstmaat, gemeten met inclinometers. Meetmomenten waren bij baseline en na 7 dagen.

Resultaten

Er werden 60 mensen geïncludeerd, 33 mannen en 27 vrouwen. Bij de metingen na de interventie was er een significant verschil ten gunste van de neurodynamische technieken tussen de NS-SS en de SS groep en de NT-SS en SS groep. Tussen NS-SS en NT-SS waren er geen significante verschillen. Eén deelnemer in de NT-SS groep rapporteerde een onaangenaam gevoel in de gluteus regio, die korter dan 12 uur bestond en vanzelf weer over ging. Een deelnemer in de SS groep rapporteerde pijn aan het bovenbeen gedurende minder dan 24 uur.

Opmerkingen samenvatter

Beide neurale technieken blijken effectief te zijn om naast statisch rekken toe te passen voor vergroten van de flexibiliteit van de hamstring. Er werd geen voorkeur voor één van de neurale technieken gevonden. In alle groepen was een vooruitgang van de flexibiliteit te zien, wat toegeschreven kan worden aan een vergrote tolerantie voor rek. Een groter effect werd echter bereikt als de fysiotherapeut er een neurodynamische techniek aan toegevoegde, wat mogelijk kwam door een afname in mechanosensitiviteit of door een verandering van de visco-elasticiteit van spierweefsel.