Klachten aan kaakgewricht gaan vaak samen met nekklachten

Ieder jaar heeft ongeveer 19% van de bevolking last van kaakgewrichtsklachten. Temporomandibulaire dysfunctie komt vooral voor bij vrouwen, maar geeft lang niet altijd klachten. Uit een onderzoek bleek dat slechts 1 op de 5 mensen met tekenen van TMD ook echt symptomen in die regio rapporteren.
Er zijn allerlei factoren die kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van temporomandibulaire klachten en die pijn en orofaciale functie kunnen beïnvloeden. Er zijn aanwijzingen dat cervicale beperkingen een van die factoren is, mogelijk door anatomische en neurofysiologische connecties tussen de twee regio’s. Verschillende houdingen en bewegingen van het hoofd en de nek hebben invloed op bewegingen van het kaakgewricht. Dit kan verklaard worden door referred pain of door een veranderde motorische controle van de orofaciale regio. De neurofysiologische interactie tussen de orofaciale en cervicale regio vindt vooral plaats via de trigeminocervicale nucleus.

In deze cross-sectionele studie bekijken de onderzoekers of mensen met mild of matig tot ernstige TMD meer tekenen hebben van cervicale musculoskeletale dysfunctie dan gezonde mensen.

Methode

Mensen met hoofd- en aangezichtspijn ouder dan 18 jaar werden geïncludeerd. De mate van pijn moest lager zijn dan 3 (functionele chronische pijn), gemeten op de Graded Chronic Pain Status (GCPS; (Bevilaqua-Grossi 2006 ). Op basis van de Conti Amnestic Questionnaire (CAQ; Conti 1996) en onderzoek van het temporomandibulaire gewricht werden mensen ingedeeld in een mild (CAQ 4-8) of matig/ernstig (CAQ > 8). Een derde groep zonder TMD symptomen functioneerde als controlegroep.

De metingen die werden gedaan waren:

• Fysiologische bewegingen, zoals mondopening, laterale shift naar beide kanten en retrusie.
• Gewrichtsgeluiden tijdens openen en sluiten van de mond
• Drukpijndrempel, gemeten met een algometer
• Functie van de cervicale wervelkolom gemeten met de Neck Instability Index, actieve cervicale range of motion, de Flexie-Rotatie Test, de mechanische pijndrempel van de m. trapezius pars descendens en obliquus capitis inferior, Cranio-Cervicale Flexietest en passieve bewegingen van de bovenste 3 cervicale vertebrae.

Resultaten

Er werden 144 mensen geïncludeerd. In de controlegroep zaten 45 mensen, 59 mensen hadden milde klachten en 40 mensen hadden matige tot ernstige klachten. Uit vergelijking van de testen kwam een duidelijk beeld naar voren: de mensen in de controlegroep waren degenen met de minste cervicale stoornissen en de mensen met matige tot ernstige TMD hadden de meeste cervicale beperkingen. De ROM was in alle vlakken het grootst bij de mensen zonder TMD en mensen met TMD rapporteerden meer pijn tijdens het onderzoeken van de cervicale bewegingen. Beide TMD groepen hadden een lager niveau van mechanosensitiviteit van de m. trapezius pars descendens en de m. obliquus capitis inferior, vergeleken met de controlegroep. Voor de diepe cervicale flexoren waren de scores gelijk tussen de controlegroep en de milde groep, maar de matig/ernstige groep scoorde hier lager op, wat wijst op een slechtere spierfunctie.

Conclusie

TMD lijkt sterk gerelateerd te zijn aan musculoskeletale beperkingen in de cervicale wervelkolom. Bij bijna alle tests hadden de mensen met TMD meer cervicale beperkingen, en hoe ernstiger de TMD, hoe groter de cervicale klachten. Op de flexie-rotatietest en de cranio-cervicale flexietest werden geen verschillen gevonden tussen mensen met en zonder TMD. Volgens de auteurs onderscheiden de klachten zich daarmee van andere uitstralende cervicale pijn, zoals cervicogene hoofdpijn.
De resultaten uit deze studie suggereren dat de cervicale wervelkolom bij patiënten met TMD onderzocht moet worden als mogelijke factor in de klachten.