Help de total knee patiënt met pijn coping training goed door de operatie heen te komen

Een knie artroplastiek is doorgaans een effectieve ingreep om pijn te verminderen en functioneren te verbeteren. Er is echter een substantiële subgroep (tussen de 19% en de 30%) die na 1 jaar nog steeds veel pijn heeft.  Catastroferen over pijn blijkt een enorm belangrijke voorspeller te zijn voor een slecht resultaat na knie artroplastiek (zie Riddle, e.a., 2010).
De auteurs willen de effecten van hun pijncoping vaardigheidstraining programma onderzoeken op pijn, beperkingen en catastroferen over pijn. Ze doen dit quasi experimenteel door de pijn coping training groep te vergelijken met een historische  cohort die geen training kreeg. Interessant aan dit onderzoek is dat alleen patiënten meededen die verhoogd scoorden op catastroferen over pijn (>16 gemeten op de PCS). In de pijn coping vaardigheden cohort zaten 18 patiënten in de ‘historische’ cohort zaten  45 patiënten. De operatie betrof een unilaterale knie artroplastiek.
Het pijn coping vaardigheid programma bestond uit de volgende vaardigheden:

• Inzicht in de psychologie van pijn aan de hand van de gate control theorie van Melzack en Wall.
• Pijn coping strategieën:
  • Relaxatie training gericht op spierontspanning.
  • Prettige verbeelding voor een aangenamer gevoel en ter afleiding.
  • Concentratieve aandacht: kort  focussen op lichamelijke  of auditieve stimuli ter afleiding.
  • Activiteiten-rust cyclus aanleren door activiteiten in stukjes te delen,  overbelasting te voorkomen en toch langzaam de hoeveelheid op te voeren.
  • Plezierige activiteiten (hobby’s, vrienden bezoeken etc).
  • Wekelijkse activiteiten doelen stellen.
  • Cognitieve herstructurering: negatieve herstel belemmerende gedachten herkennen en ombuigen.
  • Problem solving training. Een eenvoudig stappenplan gericht op het systematisch oplossen van allerlei praktische problemen.

De training werd uitgevoerd door een psycholoog. Het traject bestond uit 18 sessies:

• 1 sessie 1 maand voor de operatie 1-op-1 contact.
• 6 wekelijkse telefoongesprekken. 3 weken voor de operatie en drie weken na de operatie.
• 1 sessie 1 maand na de operatie 1-op-1 contact.

Het geheel werd ondersteund door een protocol voor de behandelaar en een patiënten manual voor de patiënt.
Metingen

• Pijn:  Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC) Pain Scale. 5 items.
• Beperkingen: Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC) Disability Scale. 20 items.
• Catastroferen over pijn: Pain Catastrophihzing Scale (PCS). 13 items.

Resultaten
Rekening houdend met baseline verschillen bleek de pijn coping cohort  significant sterker vooruit te gaan  dan de historisch cohort op alle drie de variabelen: pijn, beperkingen en catastroferen over pijn.

Opmerking samenvatter
Het programma dat aangeboden wordt is relatief kort en eenvoudig van opzet. Een psychosomatische fysiotherapeut zal de elementen direct herkennen en bezit de vaardigheden om ze uit te voeren. Omdat het hier niet gaat om ernstige emotionele problematiek (angststoornis of depressie), maar om het aanleren van omgaan met pijn is de diepgang van de noodzakelijk vaardigheden niet al te groot en kan ook de fysiotherapeut generalist na enige scholing deze technieken adequaat aanbieden. Toepassing binnen de praktijk ligt voor de hand. Vaak zien fysiotherapeuten de patiënten zowel voor als na de operatie. Patiënten die verhoogt scoren op de PCS kan men dan helpen met uitleg over de psychologie van pijn in combinatie met pijn coping training, liefst ondersteunt met een hand-out. Dit kan voor de patiënt een wezenlijk verschil uitmaken.
Zie ook: https://psychfysio.nl/nieuws/5_03_1.html