Toevoegen neuronale mobilisaties verhoogt het effect van fysiotherapie bij enkelletsel
Een lateraal enkeltrauma ontwikkelt zich naar schatting in 20-41% van de gevallen tot een chronische enkelstabiliteit. Mensen behouden een subjectief gevoel van instabiliteit, maar er zijn vaak ook verminderingen in houdingszin, bewegingsuitslag en kracht vast te stellen. Manuele therapie richt zich bij enkelletsels vaak op het vergroten van de range of motion, de pijnklachten en de kwaliteit van leven. Mobilisatietechnieken leiden tot een vergrote dorsaalflexie en posturele controle, wat positieve gevolgen heeft op de functionele stabiliteit. Oefentherapie beïnvloedt de posturele controle via de propriocepsis en krachttraining. Het trainen op balansverstoringen laat soms al na een enkele trainingssessie goede resultaten zien op het gebied van pijn, bewegingsuitslag, functie en posturele controle. Toch blijven er vaak klachten bestaan. Mogelijk spelen letsels aan neuronale structuren hierin een rol, zoals de tibiale en peroneale zenuwen door overmatige rek bij plantairflexie met inversie. Deze neurale schade wordt vaak over het hoofd gezien in de behandeling. De onderzoekers in deze studie stellen als hypothese dat specifieke manuele mobilisaties waarbij de zenuwstructuren worden beïnvloed tot betere resultaten kan leiden bij chronische enkel instabiliteit. In deze studie bekijken ze wat de meerwaarde is van het toevoegen van deze technieken aan een programma van proprioceptie- en krachttraining.
Methode
Inclusiecriteria waren mensen die een plantairflexie-inversie-trauma hadden gehad, graad I, II of III, tenminste twaalf maanden voorafgaand aan de studie. Ze hadden tenminste één recidief gehad, maar niet in de laatste maanden. De deelnemers namen minstens drie keer per week deel aan een (recreatieve) sportieve activiteit. De geïncludeerde deelnemers werden verdeeld over twee groepen: groep 1 kreeg proprioceptie- en krachttraining gedurende vier weken, twee keer per week. Groep 2 kreeg dezelfde training, maar daarnaast ook manuele therapie, bestaand uit talocrurale en tibiofibulare gewrichtsmobilisatie en oppervlakkige neurodynamische mobilisatie van de peroneale zenuwen.
Metingen werden gedaan bij baseline, na vier weken behandeling en tijdens een follow-up één maand later. De uitkomstmaten waren:
- Pijn: VAS-schaal van 0 tot 10
- Zelfgerapporteerde functionele enkelinstabiliteit: Cumberland Ankle Instability Tool (CAIT). Hoe lager de score, hoe groter het gevoel van instabiliteit.
- Drukpijndrempel in anterieure talofibulare ligament, calcaneofibulare ligament, tibiale malleolus and fibulaire malleolus : Digitale algometer
- Actieve bewegingsuitslag: Goniometer
- Spierkracht in flexie en extensie: Dynamometer
Resultaten
Zesenvijftig mensen tussen twintig en achtendertig jaar met terugkerende enkelklachten namen deel aan het onderzoek. Bij baseline waren er geen verschillen tussen de groepen. Na vier weken en bij follow up na vier maanden was in beide groepen de pijn en de zelfgerapporteerde instabiliteit significant verbeterd. Bij vergelijking tussen de groepen bleek dat de mensen in groep twee significant minder pijn en hogere scores op de CAIT hadden dan de mensen in groep één. Dit verschil was ook te zien in de drukpijndrempel op alle vier de plekken en in de spierkracht, maar deze effect size was minder groot. Ook de actieve bewegingsuitslag liet hetzelfde beeld zien, met matige effect sizes.
Conclusie en opmerkingen
Beide vormen van therapie zorgden binnen de groepen voor een significante verbetering op alle uitkomstmaten. De uitkomstmaten van de groep waarbij de neurale mobilisaties waren toegevoegd, waren echter significant beter dan die van de groep die alleen de proprioceptie- en krachttraining kregen. Deze effecten waren te zien direct na de interventie en bij follow-up één maand later. Helaas is niet duidelijk of deze verbetering nog langer aanhield; uit eerdere onderzoeken is bekend dat op langere termijn de klachten weer terug kunnen komen. Vooralsnog lijkt de toevoeging van manuele mobilisaties van de zenuwen een positieve bijdrage te leveren aan het herstel van chronische enkelklachten.
Bron Plaza-Manzano, G., Vergara-Vila, M., Val-Otero, S., Rivera-Prieto, C., Pecos-Martin, D., Gallego-Izquierdo, T., Ferragut-Garcías, A., Romero-Franco, N. (2016). Manual therapy in joint and nerve structures combined with exercises in the treatment of recurrent ankle sprains: A randomized, controlled trial. Man Ther. Dec;26:141-149
Artikel delen:
Zin in een leuke en boeiende cursus?
Kijk dan hier voor inspiratie!
" 3000+ tevreden fysiotherapeuten gingen je voor. "
Nieuwsbrief
Elke twee weken 2 samenvattingen voor fysiotherapeuten. Gratis, al 18 jaar. 6000+ fysiotherapeuten gingen je voor.
Volg ons op facebook:
Database met 1500+ artikelen
2024-2025
3 dagen. Start 16 mei 2025. Prijs € 495,-…
3 dagen. Start 31 januari 2025. Prijs € 495,-…
9 dagen. Start 7 januari 2025. Prijs € 1695,-…
5 dagen. Start 11 januari 2025. Prijs € 995,-…
8 dagen. Start 6 februari 2025. Prijs € 1395,-…
3 dagen. Start 12 maart 2025. Prijs € 595,-…
8 dagen. Start 13 maart 2025. Prijs € 1395,-…
3 dagen. Start 22 maart 2025. Prijs € 595,-…
5 dagen. Data volgen najaar 2025. Prijs € 995,-…