Overbelasting blessures bij hardlopers van verschillende niveaus

Er zijn verschillende factoren die in relatie worden gebracht met het ontstaan van blessures. De basis van alle blessures hangt samen met fouten in de training. De meest gemaakte fout is een te snelle opbouw in omvang, maar ook abrupte ‘pieken’ in het trainingsplan. Daarnaast is uit eerdere studies gebleken dat de grondreactiekracht, een blessure in het voorgaande jaar, een langere grondcontacttijd en een verminderde rompstabiliteit het blessurerisico vergroten. Er is nog weinig onderzoek gedaan in hoeverre deze factoren terug te zien zijn bij lopers van verschillende niveaus.

Methode

In deze studie werd gekeken naar de fysieke eigenschappen, blessuregeschiedenis, looptechniek en training karakteristieken tussen geblesseerde en niet-geblesseerde hardlopers van verschillend niveau. De onderzoeksgroep bestond uit 92 personen, waarvan 57 mannen en 35 vrouwen. Deze groep werd in 4 niveaus verdeeld op basis van de individueel gelopen eindtijd op een 8 kilometer testloop. Tijdens deze testloop werden met behulp van een accelerometer de gegevens verzamelt aangaande de actuele snelheid, snelheidsveranderingen, grondreactiekracht, pasfrequentie, grondcontacttijd en de bewegingen van het lichaamszwaartepunt. De bewegingen van het lichaamszwaartepunt geven een indicatie van de rompstabiliteit.

Op basis van de eindtijd en gemiddelde snelheid over de 8 kilometer testloop werden de deelnemers bij één van de 4 niveaus onderverdeelt:

• Elite: gemiddelde snelheid >15 km/u. Hieronder vielen 13 deelnemers.
• Gevorderd: gemiddelde snelheid 13.5-15 km/u. Hieronder vielen 22 deelnemers.
• Gemiddeld: 12-13.5 km/u. Hieronder vielen 31 deelnemers.
• Langzaam: <12 km/u. Hieronder vielen 26 deelnemers.

 

Naast deze test werd er door elke deelnemer een trainingslogboek bijgehouden gedurende een jaar. Op deze manier kon nadien beoordeeld worden of er voorspellende trainingsfactoren waren die gekoppeld konden worden aan het wel of niet oplopen van een blessure. Een blessure was gedefinieerd als een fysieke klacht die ervoor zorgde dat een training niet voltooid kon worden of moest worden overgeslagen.

Resultaten

Aan het einde van de éénjarige studie waren er 25 deelnemers uitgevallen voor de resultaatbepaling. Dit kwam door persoonlijke omstandigheden of onvolledige logboeken. De overige 67 deelnemers werden meegenomen in de resultaten. Deze groep bestond uit 30 vrouwen en 37 mannen. In het studiejaar waren er in totaal 39 mensen geblesseerd. Binnen elke groep waren mensen geblesseerd geraakt. Er was geen significant verschil in aantal blessures tussen de groepen.Wel waren de redenen voor blessures verschillend tussen de groepen:

• De niet-geblesseerde elite lopers hadden een significant kortere grondcontacttijd dan de geblesseerde geraakte elite lopers.
• Bij de gevorderde lopers waren de geblesseerd geraakte lopers significant langer. Daarnaast was er een significant verschil in de rompstabiliteit.
• Bij de groep van gemiddelde lopers waren geen verschillen.
• Bij de groep van de langzame lopers waren de meeste significante verschillen aanwezig. Zo hadden de geblesseerd geraakte lopers een hoger lichaamsgewicht, een hogere BMI, minder regelmatige pasfrequentie en een langzamere pasfrequentie. De gemeten BMI’s vielen wel binnen de gezonde norm. Daarnaast hadden de geblesseerde lopers een grotere wekelijkse trainingsomvang en waren bekend met blessures in het voorgaande jaar.

Discussie

Uit de resultaten van dit onderzoek bleek dat er geen significante verschillen waren aangaande blessure incidentie en het niveau van de loper. Elite lopers en langzame lopers bijvoorbeeld raken even vaak geblesseerd. De meeste blessures ontstaan uit trainingsfouten, waarbij vooral een grote wekelijkse omvang bepalend is. Daarnaast bleek uit de looptest dat de looptechniek van de ‘betere’ lopers duidelijk anders is dan ‘minder’ begaafde lopers. Deze looptechniek factoren spelen vermoedelijk wél een rol in het wel of niet ontwikkelen van een blessure. Zo bevestigde deze studie dat een kortere grondcontacttijd gunstig is om blessurevrij te blijven. Daarnaast bleek ook dat een hogere pasfrequentie beter is dan een trage pasfrequentie. Ook een goede rompstabiliteit en een gezond laag lichaamsgewicht zijn belangrijk om de kans op een blessure te verkleinen. Wat deze studie ook duidelijk maakt is dat de voorspellers voor een blessures verschillend zijn per loopniveau.
Gezien de relatief kleine onderzoeksgroep tijdens deze studie dient het de aanbeveling om meer onderzoek naar deze factoren te doen met een grotere onderzoeksgroep.

Ben jij een fysiotherapeut met passie voor hardlopen dan is de cursus De Running Fysiotherapeut echt iets voor jou.