Hoe kan de fysiotherapeut omgaan met onveilig gehechte patiënten?

Patiënten zijn meer therapietrouw en meer tevreden met de zorg als de hulpverlener respectvol, belangstellend, steungevend en begripvol is. De interpersoonlijke stijl van de patiënt kan er echter voor zorgen dat de hulpverlener de patiënt als ‘moeilijk’ ervaart. Begrip van de hechtingstheorie zorgt ervoor dat de hulpverlener een breder palet van patiëntengedrag kan begrijpen en hanteren. Bowlby stelt in de jaren 50 dat hechting een sterke psychologische behoefte is die een biologisch-evolutionaire oorsprong heeft. Het hechtingsproces aan verzorgers (vader, moeder en belangrijke anderen) kan goed verlopen (veilige hechting), maar ook fout lopen (onveilige hechting). De hechtingsstijl die het kind ontwikkelt, blijft hem of haar het hele leven beïnvloeden. Onveilige hechting heeft diverse nadelige gezondheidsgevolgen. Zie eerdere samenvattingen PsychFysio Opleidingen: Hechting en psychosomatiek. Hechtingsstijl speelt mogelijk een rol bij de ervaren ernst van- en omgang met pijn, en de kans op chroniciteit. Ziek-zijn creëert stress en gevoelens van kwetsbaarheid, en daarmee de behoefte aan veiligheid en geborgenheid: het hechtingssysteem raakt geactiveerd. Drie vormen van onveilige hechting Dismissing Deze patiënten zijn overmatig zelfstandig. Door constante emotionele afwijzing hebben ze geleerd hun behoefte aan hechting (volledig) te onderdrukken. Men heeft als het ware niemand nodig. Op de hulpverlener komen ze zakelijk en onkwetsbaar…