Mobilisaties volgens Maitland versus Kaltenborn bij cervicale radiculopathie

Ongeveer 76% van de gezonde jong volwassenen heeft wel eens last van klachten in de nekregio. Cervicale radiculopathie (CR) houdt in dat er sprake is van nekpijn met uitstralende pijn in de bovenste extremiteiten. Deze uitstralende pijn heef een neurogeen karakter, met doofheid, paresthesieën, motorische zwakte en afwijkende reflexen en het hangt af van welke zenuw er betrokken is. De radiculpathie ontstaat als gevolg van een vernauwing van het foramen intervertebralis als gevolg van een prolaps van de discus, cervicale spondylose, osteofyten, trauma of een tumor, waardoor er een ontsteking van de zenuwwortel ontstaat. De meest voorkomende oorzaak is een discus prolaps of een spondylose.

Aanwezigheid van een cervicale radiculopathie heeft grote gevolgen, omdat het veel invloed heeft op de uitvoering van de dagelijkse activiteiten. Het lijkt het meest voor te komen tussen 40 en 55 jaar en meer bij mannen dan bij vrouwen. De radiculaire pijn wordt vaak gereduceerd door het hoofd te bewegen naar de contralaterale zijde en neemt toe bij bewegen naar de ipsilaterale zijde. Van de mensen die een cervicale radiculopathie hebben, heeft gemiddeld 41% een eerdere radiculopathie gehad.

Er zijn diverse conservatieve behandelingen voor de cervicale radiculopathie; manuele therapie kan een biomechanische verbetering geven waardoor de klachten afnemen, de inzet van een brace en tractie geeft verbetering op korte termijn, manuele therapie in combinatie met oefentherapie geeft verbetering van klachten bij 91% van de gevallen. Deze studie onderzoekt wat het effect is van oscillerende mobilisaties in vergelijking met aanhoudende rekmobilisaties bij mensen met een cervicale radiculopathie.

Methode

De deelnemers zijn willekeurig ingedeeld in twee interventiegroepen: de oscillerende mobilisatie groep (volgens methode Maitland) en de aanhoudende rekmobilisaties (volgens methode Kaltenborn). De uitkomst werd gemeten met behulp van de Numeric Pain Raiting Scale (NPRS), Neck Disability Index (NDI) en cervicale range of motion (ROM).

De inclusiecriteria waren mensen tussen 30-70 jaar, met aangetoonde cervicale radiculopathie met beeldvormend onderzoek, beperkte ROM, positieve Spurling en distractie test, positieve Upper Limb Neural Tension Test (ULTT), nekpijn en doofheid/paresthesie en/of pijn in arm of hand.

De Maitland groep kreeg een behandeling die bestond uit 3 set van 15 herhalingen van een unilterale posteriore-anteriore glij (aangedane zijde) in buikligging en longitudinale mobilisaties in rugligging. De Kaltenborn groep kreeg als behandeling 3 sets van cervicale tractie in rugligging en segmentale cervicale flexie gecombineerd met een aanhoudende lateroflexie en rotatie rekmobilisatie naar de pijnvrije zijde, in zittende positief. De mate van mobilisatie werd opgebouwd op basis van de klachten van de patiënt. De beide groepen werden zeven keer behandeld, gedurende twee weken.

Resultaten

Er hebben 40 deelnemers meegedaan in het onderzoek; gemiddelde leeftijd 43 jaar, 27 mannen en 13 vrouwen. De Kaltenborn groep bestond uit 14 mannen en 6 vrouwen, de Maitland groep uit 13 mannen en 7 vrouwen. Bij aanvang waren er geen significante verschillen tussen de twee groepen, met uitzondering van de extensie ROM en lateroflexie links. Uit de uitkomsten blijkt dat er in beide groepen sprake is van een verbetering na de behandelingen, de Maitland groep lijkt het meeste resultaat te hebben, met uitzondering van de uitkomstmaat pijn en lateroflexie.

Discussie en conclusie

De Maitland groep lijkt een beter resultaat te geven dan de Kaltenborn groep; oscillerende mobilisaties geven een beter resultaat dan een aanhoudende rekmobilisatie. Hierbij is er vooral een verbetering in ROM en beperkingen, er is echter geen significant verschil tussen vermindering van pijnklachten. Een eerdere studie heeft onderzoek gedaan naar het effect van Mulligan mobilisatietechnieken, in vergelijking met Maitland mobilisaties. Hieruit kwam dat de Mulligan mobilisatietechnieken effectiever zijn, maar er was geen significante verbetering in vergelijking met de controlegroep.

De evidentie is niet heel sterk om onderscheid te maken tussen de Maitland en Kaltenborn methode, ook vanuit eerdere evidentie. Dit onderzoek heeft ook een kleine onderzoeksgroep, waardoor er maar beperkte uitspraak gedaan kan worden.

Concluderend kan gesteld worden dat zowel de mobilisaties volgens het protocol van Maitland en Kaltenborn effectief zijn bij mensen met een cervicale radiculopathie. De verbetering is vooral waarneembaar in termen van pijn, ROM en beperkingen. De Maitland methode lijkt wel beter te zijn dan de Kaltenborn methode, op het gebied van functioneel vermogen en verbetering in ROM. Er is geen significant verschil tussen de pijn en lateroflexie ROM.

Bron: Hassan, F., Osama, M., Ghafoor, A., & Yaqoob, M. F. (2020). Effects of oscillatory mobilization as compared to sustained stretch mobilization in the management of cervical radiculopathy: A randomized controlled trial. Journal of Back and Musculoskeletal Rehabilitation, 33(1), 153–158. https://doi.org/10.3233/bmr-170914.

Foto bij artikel door Teeradej/ Shutterstock