Initiële voetcontact bij hardlopers bepalend voor biomechanische belasting

Hardlopen is een veel beoefende sport, maar helaas is het aantal blessures ook hoog. De meest voorkomende aandoeningen zijn tibiale stress syndroom, achilles tendinopathie, plantaire fasciitis en patella tendinopathie. In de preventie van blessures wordt veel aandacht besteed aan het looppatroon vanwege de grote impact bij het initiële voetcontact. 89% van de hardlopers heeft een looppatroon met het initiële contact op de hiel (rearfoot strike). De huidige hardloopschoenen met dempende werking verminderen de impact van de landing en dit wordt vaak gezien als de ‘juiste’ manier van hardlopen. Eerdere studies tonen juist aan dat blessures vaker voorkomen bij deze manier van lopen. In dit systematische review en meta-analyse zijn de biomechanische verschillen tussen de verschillende manieren van initiële landing geanalyseerd.

Methode

De drie onderzochte looptechnieken zijn:

• Initiële contact met voorvoet (forefoot strike).
• Initiële contact met middenvoet (midfoot strike).
• Initiële contact met hiel (rearfoot strike).

De onderzoekers includeerden studies die de biomechanica tussen de verschillende soorten voetcontact tijdens het hardlopen bij volwassenen vergeleken. De Downs and Black Quality Index [Downs & Black, 1998] gebruikten ze om de kwaliteit van de studies te beoordelen.

Resultaten

Zestien studies werden geïncludeerd. Dertien daarvan hadden een matig risico of bias volgens de kwaliteitsindex, de andere drie een laag bias-risico. Bij de analyse werden significante verschillen gevonden tussen forefoot en rearfoot strikers. Deze waren met name te zien in de hoek tussen voet en de knie bij het initiële contact en de bewegingsuitslag van de knie. Bij initieel contact met de voorvoet was er een grotere plantairflexie van de enkel en meer flexie in de knie vergeleken met initieel contact van de hiel. Midfoot strikers hadden een grotere dorsaalflexie ROM in de enkel en verminderde knieflexie range vergeleken met rearfoot strikers. Rearfoot strikers hadden een grotere verticale belasting vergeleken met de forefoot strikers.

Opmerkingen samenvatter

De grotere knieflexie bij de forefoot strikers wordt geassocieerd met kortere paslengte die met dit looppatroon gepaard gaat. Deze kortere paslengte zou volgens eerder onderzoek leiden tot verminderde belasting op de heup en knie, wat de kans op blessures verkleint. De vergrote verticale belasting die rearfoot strikers hebben, vergroot juist de kans op blessures. De belasting op de gewrichten lijkt bij rearfoot strikers hoger te zijn dan bij forefoot en midfoot strikers, maar bij het initiële contact wordt een grotere excentrische activiteit van de kuitmusculatuur gevraagd, wat wellicht weer tot een ander soort blessures leidt. Fysiotherapeuten die met hardlopers werken moeten zich hier bewust van zijn om een adequate behandeling te geven.

Heb jij ook een passie voor hardlopen dan is de cursus De Running Fysiotherapeut echt iets voor jou.