Fysieke training vermindert drukpijndrempel bij patiënten met kinesiofobie

Onder mensen met chronische musculoskeletale pijn komt kinesiofobie regelmatig voor. Dit kan zich uiten in angst om bepaalde bewegingen of activiteiten te ondernemen vanuit angst voor meer pijn of verergering van de klachten. Ondanks deze overtuigingen blijft fysieke activiteit een belangrijke component in de behandeling van chronische pijn. Aangetoond is dat sporten pijnsensitiviteit vermindert bij gezonde mensen en in mindere mate ook bij mensen met chronische pijnklachten. Bij gezonde mensen leidt een verandering in pijnsensitiviteit tot een vermindering van de drukpijndrempel. Deze daling in pijnsensitiviteit ontstaat na hoog-intensieve aerobe oefeningen (fietsen) of oefeningen van lage tot matige intensiteit. Bij mensen met chronische musculoskeletale pijnklachten is er nog niet zoveel bekend over dit effect. Het doel van deze studie was om het effect van aerobe- en isometrische oefeningen vast te stellen op de pijnintensiteit, uitvoering van de oefeningen, pijnsensitiviteit en drukpijndrempels bij mensen met chronische musculoskeletale pijn en kinesiofobie.

Methode

Vierenvijftig mensen met chronische musculoskeletale pijn deden mee in het onderzoek. Ze kregen op twee verschillende dagen aerobe training (fietsen, 15 minuten op 15% van VO2max) en isometrische been oefeningen (90 seconden isometrische knie-extensie op 30% van de maximale vrijwillige contractie). Voor en na de training werden de volgende metingen gedaan:

• Pijnintensiteit, gemeten op een schaal van 0 tot 10
• Kinesiofobie, gemeten op de Tampa schaal
• Uitvoering van aerobe en isometrische oefeningen (intensiteit en maximale vrijwillige contractie)
• Drukpijndrempels, gemeten met een handheld drukalgometer.

Resultaten

Gebaseerd op de Tampa-schaal werden twee groepen vastgesteld; een groep van 23 mensen had een hoge mate van kinesiofobie (score ≥38) en 31 mensen hadden een lage mate van kinesiofobie. Het enige demografische verschil tussen die twee groepen was het percentage mannen. In de groep met een hoge mate van kinesiofobie was 42% man, in de andere groep was dat 9%. Mensen met een hoge mate van kinesiofobie hadden een hogere pijnintensiteit (7,3 ± 1,6) dan mensen met een lage mate van kinesiofobie (6,3 ± 1,6). De isometrische spierkracht was significant lager in de groep met hoge mate van kinesiofobie.
Isometrische oefeningen verhoogden in beide groepen de drukpijndrempels. Er was hierin geen verschil tussen de groepen. Op de overige uitkomstmaten werden geen significante verschillen gevonden.

Conclusie en opmerkingen

Klinische pijnintensiteit was significant hoger bij mensen met meer kinesiofobie. Belangrijk voor fysiotherapeuten is dat het  pijnverminderende effect na fietsen en isometrische knie-oefeningen vergelijkbaar is tussen de mensen met een hoge en lage mate van kinesiofobie. Deze resultaten suggereren dat kinesiofobe gedachten de pijnintensiteit beïnvloeden, maar dat ze niet leiden tot veranderingen in drukpijndrempels (pijnsensitiviteit). Voor fysiotherapeuten is het belangrijk te weten dat fysieke inspanning een pijnverlagende werking heeft bij mensen met chronische pijn ook al hebben ze een hoge mate van kinesiofobie.