Als men een patiënt niet mag schat men de pijn lager in

Het adequaat inschatten van de pijn van de patiënt heeft implicaties voor de aard en wijze waarop we hulp bieden. Het is echter mogelijk dat we de pijn van patiënten die we graag mogen anders inschatten dan van patiënten die we niet graag mogen. Dit zou tot een onterechte toewijzing van behandeling kunnen leiden. De auteurs in dit artikel deden hier onderzoek naar.

Methode
De onderzoekers wierven 40 gezonde Nederlanders (gemiddelde leeftijd 35,2 jaar) via advertenties in lokale kranten. Het onderzoek bestond uit twee fasen. In de eerste fase werd via conditionering positieve, neuronale of negatieve woorden over een patiënt zijn persoonlijkheid gekoppeld aan een foto van de patiënt. In dit onderzoek werden zes verschillende patiënten met schouderpijn gebruikt. De beschrijvingen betroffen woorden zoals eerlijk of bijvoorbeeld arrogant. Daardoor werd de evaluatie van deze patiënt beïnvloed. In de tweede fase van het onderzoek werden videofragmenten van deze patiënten getoond van telkens twee seconden. Na het zien van het videofragmenten moest men op een lijn inschatten hoeveel pijn deze patiënt ervoer. Van elke patiënt werden er drie type videofragmenten wat betreft de sterkte van pijnexpressie getoond: geen pijnexpressie, milde pijnexpressie, of sterke pijnexpressie.

Resultaat
De belangrijkste bevinding was dat de observatoren de pijn van patiënten die men minder mocht minder hoog inschatte dan van patiënten die men meer mocht. Dit effect vond men alleen significant in de videofragmenten waarin de patiënt sterke pijnexpressie toonden. Als men de patiënt niet mocht was men ook minder sensitief in het waarnemen van nuances in de ernst van de pijnexpressie.

Opmerking samenvatter
De bevindingen uit dit onderzoek spreken voor zich. Fysiotherapeuten moeten alert zijn dat hun evaluatie van de patiënt als persoon de inschatting van pijn niet beïnvloedt. Vooral ook bij chronische pijnproblematiek kan dit spelen. Onder de groep patiënten met chronische pijn komen namelijk meer persoonlijkheidsstoornissen voor dan in de algemene populatie. Patiënten met persoonlijkheidsstoornissen worden weleens getypeerd als ‘moeilijke mensen’. Juist deze in omgang ‘moeilijke’ chronische pijnpatiënten lopen de kans om qua pijn minder serieus genomen te worden.