Vooral psychosociale factoren voorspellen functionele beperkingen bij reumatoïde artritis

De eerste zorg bij patiënten met nieuw gediagnosticeerde reumatoïde artritis is de impact van de functionele beperkingen. Door de heterogeniteit van de ziekte zal de gebruikelijke zorg bij sommigen wel het gewenste effect opleveren, maar bij anderen niet. Het is belangrijk, maar ook een enorme uitdaging, om patiënten die een hoog risico lopen op ingrijpende beperkingen te identificeren. Een hoge ziekteactiviteit en andere ziekte-gerelateerde factoren spelen een rol, maar er is nog weinig aandacht voor de psychosociale factoren zoals depressie, die bij andere aandoeningen vaak voorspellers zijn van toekomstig functioneren. Bovendien is het van belang dat deze factoren door middel van een eenvoudig toepasbaar meetinstrument vastgesteld kunnen worden. In deze studie proberen de onderzoekers door middel van een holistische benadering waarin zowel psychosociale als traditionele klinische variabelen worden meegenomen te bepalen welke patiënten hoog-risico lopen op fysieke beperkingen na een jaar, om beslissen rond de behandeling te vereenvoudigen en te verbeteren.

Methode

In het Schotse Early Rheumatoid Arthritis cohort worden sinds 2011 alle patiënten met nieuw gediagnosticeerde reumatische artritis of ongedifferentieerde artritis gevolgd. Patiënten worden iedere zes maanden gezien, waarbij een set tests worden afgenomen. De belangrijkste uitkomst voor deze studie was de functionele mogelijkheden, zoals vastgesteld door de Health Assessment Questionnaire (HAQ) disability index; een zelfrapportage meetinstrument over het fysiek functioneren. Verder werden naast de demografische gegevens ook gewicht, socio-economische status en werkstatus verzameld. Leefstijlvariabelen waren alcoholinname, rookgedrag, depressie en angst (op de Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS). De ziekte-activiteit werd vastgesteld door middel van de Disease Activity Score in achtentwintig gewrichten en de mate en duur van ochtendstijfheid werden vastgelegd. In het laboratorium werd de ziekte-activiteit aan de hand van verschillende markers vastgesteld.

Resultaten en opmerkingen samenvatter

Er namen bij baseline 1.140 mensen tussen 22 en 86 deel aan het onderzoek, waarvan 592 mensen na een jaar de follow up invulden. Bij baseline rapporteerde 60,7% van de mensen functionele beperkingen, een jaar later was dat 36,7%. Vijf factoren bleken voorspellend voor de functionele beperkingen: absentie op het werk, overgewicht, hoge mate van beperkingen bij baseline, depressieve gevoelens en angstgevoelens.
Uit deze analyse blijkt dat vooral psychosociale factoren voorspellend zijn voor het fysieke functioneren na een jaar, meer dan fysieke factoren. Andere benaderingen dan medische of farmacologische  behandeling werpen in de therapie wellicht meer vruchten af. Educatie, oefeningen en gedragsmatige therapie zouden effectieve preventieve interventies zijn voor deze groep patiënten.