Manipulatie en post-isometrische relaxatie mobilisatie heft blokkades (0-C2) effectiever op dan placebo

Segmentale spinale manipulatie of mobilisatie verbetert de joint-play, de gewrichtsmobiliteit en verzacht het eindgevoel. Klinisch is het effect van manipulatie vooral bij lage rugpijn en cervicogêne hoofdpijn onderzocht. Manuele therapie zou wat beter werken dan interventies door de huisarts of een placebo en ook iets beter dan fysiotherapie op 12 maanden. Bèta-endorfine stijgt significant vijf minuten na manipulatie. Manipulatie heeft meer effect op de pijn dan mobilisatie. Al met al is het onderzoek spaarzaam en wordt er zelden een vergelijking tussen manipulatie, mobilisatie en placebo gemaakt. De ‘reversibele hypomobiele articulaire dysfunctie’ is het substraat van manuele therapie. Een aantal auteurs hebben een bredere definitie en zien een dysfunctie binnen het gehele segment (myotoom, sclerotoom etc). Karakteristiek is de verminderde wervelmobiliteit en het harde eindgevoel. Manuele palpatie zou betrouwbaar zijn en klinisch bruikbaar, bijvoorbeeld ten aanzien van spierspanning (hardheid) en pijnpunten. De pathofysiologie van het dysfunctioneren van een bewegingssegment is nog onduidelijk. Kapsulogene meniscoïde inklemming wordt als theorie het meest genoemd en zou opgeheven worden door de ‘thrust techniek’. Bovendien kunnen de kapselreceptoren een reflexmatige invloed hebben op de neuromusculaire beweeglijkheid van het bewegingssegment. Spierspanning zou in deze context slechts een deel van de mobiliteitsbeperking verklaren. Bijvoorbeeld omdat onder neuromusculaire anesthetische…