Graded Motor Imagery verbetert uitkomsten na polsfractuur

Pijnmanagement is essentieel in de eerste fase van de revalidatie van een distale radiusfractuur. De pijnintensiteit in de acute fase wordt gezien als een belangrijke factor voor het individuele herstelproces. Een hoge pijnintensiteit en aanhoudende pijn hebben een negatief effect op de functie en op de corticale activiteit van de pijnrespons. Een goede behandeling van de pijn in de beginfase is dus belangrijk om het functioneren op de lange termijn te verbeteren.
Graded Motor Imagery (GMI) is een relatief nieuwe vorm van pijnmanagement met een neurowetenschappelijke basis. GMI gebruikt drie opvolgende strategieën waaronder links/rechts discriminatie, expliciete motor imagery en spiegeltherapie. GMI heeft als doel om geleidelijk de corticale activatie te organiseren en corticale disinhibitie te verminderen, wat de kans kleiner maakt dat acute pijn overgaat in chronische pijn. In deze studie bekijken de onderzoekers de effectiviteit van GMI op de handfunctie bij mensen met een distale radiusfractuur.

Methode

Er werden 36 mensen geïncludeerd in deze gecontroleerde klinische trial. De deelnemers werden ingedeeld in twee groepen; de GMI-groep of de controlegroep. Beide groepen kregen de gebruikelijke zorg gedurende 8 weken, maar de mensen in de controlegroep kregen daar ook GMI bij. In totaal kregen alle deelnemers 2x per week een uur lang fysiotherapie, met daarnaast huiswerkoefeningen. De mensen in de controlegroep kregen de gebruikelijke fysiotherapie die erop gericht was om oedeem en pijn te verminderen, ROM te herstellen en het gebruik van de aangedane arm te stimuleren. De GMI-groep kreeg daarnaast oefeningen in drie fases, zoals beschreven door Moseley (Moseley 2004). In de eerste fase richtten de patiënten zich op lateraliteit, door ieder uur afbeeldingen te bekijken van hun linker- en rechterhand. In de tweede fase (motor imagery) visualiseerden de deelnemers de standen van de hand, zonder de hand te bewegen. In de derde stage maakten de therapeuten gebruik van spiegeltherapie, waarin ze 20 verschillenden houdingen moesten aannemen met beide handen, waar verticaal een spiegel tussen geplaatst was.

De uitkomstmaten waren:

• Pijn in rust en tijdens activiteiten, gemeten op een VAS schaal.
• Actieve range of motion van de pols en de onderarm, gemeten met een goniometer.
• Knijpkracht, gemeten met een hydraulische dynamometer.
• Functionele status van de bovenste extremiteit gemeten met de Disability of the Arm Shoulder and Hand Vragenlijst (DASH) en de Michigan Hand Questionnaire (MHQ).

De metingen werden voorafgaand aan de trainingsperiode gedaan en na afloop van de 8^e week.

Resultaten

Veertig mensen werden geïncludeerd, waarvan 36 de studie afmaakten. In beide groepen nam de pijn significant af, de ROM significant toe, en was de verbetering in handfunctie ook significant. Bij een vergelijking tussen de groepen bleek dat de vooruitgang in de GMI-groep significant groter was dan de vooruitgang in de controlegroep. De pijn in rust in de GMI-groep verminderde met 2,24 punten en in de controlegroep met 1,11. Tijdens activiteit was deze vermindering respectievelijk 6,18 en 2,11. De toename in flexie van de pols was in de GMI-groep 40,59 graden en in de controlegroep 20,53. Voor extensie was dit 45,59 in de GMI-groep en 20,79 in de controlegroep. Ook voor de andere bewegingsrichtingen werden significant grotere verbeteringen gevonden in de GMI-groep dan in de controlegroep.

Conclusie en opmerkingen

Uit deze studie blijkt dat mensen na een distale radiusfractuur sneller herstellen als ze graded motor imagery therapie krijgen, naast de gebruikelijke behandeling. Deze resultaten waren niet alleen significant maar ook klinisch relevant. Opmerkelijk is ook dat de mobiliteit sterker toeneemt door GMI: ongeveer twee keer zo goed als bij gebruikelijke fysiotherapie. Het corticale pijnmodel van pathologische pijn laat nieuwe strategieën zien, die de corticale proprioceptie normaliseren en pijn verminderen. GMI heeft positieve effecten op de controle van de pijn, het verbeteren van de knijpkracht en vergroot de functies van de bovenste extremiteit bij mensen met een distale radiusfractuur. Wel vraagt GMI meer inzet van de patiënt; in alle fases moeten de oefeningen ieder (wakker) uur van de dag uitgevoerd worden.