Een betrouwbaar instrument om core-stability te meten

Bij de double leg-lowering test (DLLT) test men de functie van de buikspieren in het stabiliseren van een achterover gekanteld bekken terwijl de langzaam naar beneden zakkende benen als verstorend gewicht dienen. Benige palpatie dient ter controle van het gestabiliseerde bekken. Stabilisatie van het bekken door buikspieren is belangrijk voor core-stability en lumbale stabilisatie, maar objectieve criteria zijn beperkt aanwezig.

Kendall stelt dat voor mannen 0 graden ‘normaal’ is en voor vrouwen tot 30graden ‘goed’ is, wat betreft het uitzakken van de benen voordat het bekken voorover kantelt. Young vindt bij asymptomatische volwassenen (40-70jr) mannen: ongeveer 40graden en vrouwen ongeveer 50graden. Voor jong volwassenen zijn de getallen niet bekend. Het huidige onderzoek wil hier inzicht in geven.

Methode

In het onderzoek participeren 50 mannen en 50 vrouwen tussen de 18-29 jaar, zij hebben geen rug of heupklachten en 50% van de personen doet met enige regelmaat buikspierversterkende oefeningen. De Kendall e.a. DLLT is twee maal uitgevoerd met één minuut rust ertussen. Vooraf mag de patiënt éénmaal oefenen. De benen worden langzaam in 10 seconden van verticaal naar horizontaal gebracht. Één onderzoeker controleert met de hand onder L4-5 de stabilisering van het bekken en geeft aan als het bekken voorover kantelt. De tweede onderzoeker volgt met een digitale inclinometer langs het femur, de hoekverandering van het been.

Resultaten

De intrabeoordelaarsbetrouwbaarheid bij herhaling van de test is uitstekend (ICC : 0.98). De gemiddelde hoek van de benen voordat het bekken kantelt blijkt voor mannen 15,4 graden en voor vrouwen 37 graden. Dit verschil is statistisch significant (P<0.001). Bij lineaire regressie blijkt geslacht en leeftijd samen voor 35% de prestatie op de DLLT te voorspellen. Andere variabelen zoals beenlengte, fysieke activiteit of het regelmatig doen van buikspieroefeningen verbetert deze voorspelling niet. Het 95% betrouwbaarheidsinterval voor de intrabeoordelaarsbetrouwbaarheid is +/- 8,2 graden. Dat betekent dat een verandering van meer dan 8,2 graden op deze test, bijvoorbeeld als gevolg van fysiotherapie, een statistisch significante verandering is.