Vermoeidheid bij hardlopen: de rol van het centrale zenuwstelsel

Weerstand tegen vermoeidheid is sterk bepalend voor het prestatievermogen. Traditioneel wordt vermoeidheid bij inspanning verklaart vanuit toenemende lactaatconcentratie, het opraken van de energiedepots in de spieren en de toenemende lichaamstemperatuur. Daarnaast lekt er ook gaande de inspanning calcium uit de spiercel wat ervoor zorgt dat de contractiekracht afneemt. Deze factoren spelen zeker een rol bij het ontstaan van vermoeidheid en de afname in het prestatievermogen. Vanuit deze verklaring wordt de spiercel als oorzaak van de optredende vermoeidheid gezien. Het is echter de vraag of deze traditionele verklaring klopt. Als deze verklaring klopt, dan zou de snelheid gaande bijvoorbeeld een 10 kilometerwedstrijd moeten afnemen. Toen Haille Gebrselassie in 2002 het wereldrecord op de 10 kilometer verbeterde was de laatste kilometer de snelste kilometer. Ook in andere onderzoeken is aangetoond dat bij intensieve intervaltraining en wedstrijden bij regelmaat het slot het snelste is. Vermoeidheid wordt dus door een ander mechanisme veroorzaakt. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat vermoeidheid en afnemend prestatievermogen vooral veroorzaakt wordt door de centrale zenuwstelsel. Dit bleek ook bij een onderzoek van sportwetenschapper Tucker. Tucker testte een atleet op een 10 kilometerwedstrijd bij verschillende omstandigheden. Er werd getest op hoogte, -op hoogte is er een lagere zuurstofdruk- en daarnaast in een warm klimaat. Onder beide omstandigheden was het…