Vergroten dorsaalflexie enkel door combinatie rekken en mobilisatie

Beperkte dorsaalflexie in de enkel is een risicofactor voor aandoeningen aan de onderste extremiteit. Het zorgt voor compensatoire bewegingen tijdens het lopen, waardoor langer gewicht op de voorvoet wordt genomen en hypermobiliteit van de middenvoet wordt gevraagd. Het rekken van de m. gastrocnemius bij volledige extensie van de knie leidt tot meer dorsaalflexie door een toename in tolerantie van rek, veranderingen in sensaties en aanpassingen van de spier-pees overgang. Een andere oorzaak van de dorsaalflexie beperking kan een probleem in het talocrurale gewricht zijn. Mobilisatie hiervan zou een goede aanvullende interventie zijn om de dorsaalflexie te verbeteren. De auteurs van dit onderzoek hebben gekeken wat het effect is van de combinatie van deze twee interventies.

Methode

In dit RCT werd het alleen rekken van de gastrocnemius vergeleken met het rekken van de gastrocnemius met daarbij het mobiliseren van het talocrurale gewricht. In beide groepen zaten 12 mannen bij wie de passieve dorsaalflexie met gestrekte knie niet groter was dan 10 graden, met gebogen knie meer dan 10 graden en met meer dan 5 graden verschil hiertussen. Primaire uitkomstmaat was de tijd tot heel-off en de mate van dorsaalflexie voor heel-off. De ganganalyse werd uitgevoerd met de Vicon MX-T10 motion analysis system. Secundiare uitkomstmaten waren de passieve dorsaalflexie met knie extensie (gemeten met goniometer), posterieure mobiliteit van de talus (gemeten met inclinometer) en de locatie van de musculo-tendineuze overgang (echografie). De ene groep rekte de gastocnemius op gestandaardiseerde wijze 10 keer gedurende 30 seconde met 30 seconde pauze tussendoor. Bij de andere groep werd tijdens het rekken de talus passief gemobiliseerd in anterieure-posterieure beweging.

Resultaten

In de groep waarbij de interventies gecombineerd werden was een significant groter verschil tijdens het lopen voordat de heel-off plaatsvond en in de dorsaalflexie tijdens het lopen, dan bij de groep die alleen rekte. In beide groepen was er een significante verbetering te zien in passieve dorsaalflexie en locatie van de spier-pees overgang, maar hoewel de gecombineerde groep hier grotere effecten op behaalden, was het verschil tussen de groepen niet significant.

Opmerkingen samenvatter

Wanneer iemand een beperking in dorsaalflexie heeft, is het gunstiger om het rekken van de m. gastrocnemius te combineren met mobilisaties van het talocrurale gewricht. Dit geeft met name functioneel, dus tijdens het lopen, het beste resultaat. De auteurs suggereren dat de dorsaalflexie in de gecombineerde groep vergroot door een stabilisatie van de talus tijdens het rekken.