Stijfheid, pijn en spierkracht grootste voorspellers beperkingen bij heupartrose

Heupartrose komt veel voor en er wordt veel over geschreven. De gebruikelijke behandeling bij mensen met heupartrose is oefentherapie. Hoewel dit in veel gevallen effectief is, zijn er toch ook veel mensen waarbij de behandeling niet goed werkt en fysieke beperkingen niet afnemen ondanks de therapie. Grondige kennis over de determinanten die fysieke beperkingen bij heupartrose veroorzaken is dan ook noodzakelijk. Veel determinanten zijn al bekend; pijn, BMI, passieve bewegingsuitslag, leeftijd, activiteitenniveau en spierkracht zijn hier enkele voordelen van. In deze studie proberen de auteurs te bepalen welke determinanten de grootste rol spelen bij het ervaren van fysieke beperkingen door heupartrose.

Methode

Data van de deelnemers werden verzameld uit drie andere studies bij mensen met heupartrose. Hierdoor is voor dit artikel een dataset beschikbaar van 160 mensen ( 90 mannen, 70 vrouwen). Alle deelnemers hadden artrose aan minstens 1 heup en konden lopen zonder hulpmiddel. De volgende metingen werden gedaan:

• Zelf gerapporteerde beperkingen: WOMAC [26]. Deze lijst bevat 24 vragen die onderverdeeld worden in 3 categorieën: pijn, stijfheid en moeilijkheden bij fysiek functioneren. Deze 3 subschalen werden apart geanalyseerd.
• Spierkracht voor flexie, extensie, abductie en adductie werden gemeten met een isokinetische dynamometer.
• Passieve bewegingsuitslag (PROM) werd visueel geanalyseerd door een fysiotherapeut. Als heupflexie minder dan 115° was en endorotatie minder dan 15°, werd dit beschouwd als beperkte PROM.
• Leeftijd, geslacht, lengte en BMI werden ook genoteerd

Resultaten

Van de in totaal 160 geïncludeerde mensen, werd de data van 11 mensen niet meegenomen in de analyse, omdat er bij deze mensen sprake was van een sterke afwijking van het gemiddelde van de groep. Zes mensen hadden een BMI hoger dan 35. Vier mensen hadden ernstige beperkingen gemeten op de WOMAC en 1 had ernstige pijn. De uiteindelijke resultaten zijn dus gebaseerd op 149 personen.
Stijfheid en pijn werden gevonden als grootste voorspellers voor fysieke beperkingen, gevolgd door spierkracht. Deze drie determinanten waren verantwoordelijk voor 59% van de variatie op de subschaal fysiek functioneren van de WOMAC. Leeftijd, BMI, geslacht en PROM hadden geen significante invloed op het fysiek functioneren, hoewel vanwege de meting van de PROM hier nog wel wat vraagtekens bij gezet kunnen worden.

Opmerkingen samenvatter

Gezien de uitkomsten van dit onderzoek is het van belang fysiotherapeutische interventies te richten op het reduceren van pijn en stijfheid en het maximaliseren van spierkracht. Er is al bewijs dat oefentherapie tot goede resultaten leidt op het gebied van pijn en spierkracht. Wat de beste manier is om stijfheid te verminderen, daar zal nog meer onderzoek naar gedaan moeten worden.