Pacing bij chronische pijn en vermoeidheid

Pacing van activiteiten is een belangrijke coping-strategie voor patiënten met chronische aandoeningen, waaronder chronische lage rugpijn, chronische wijdverspreide pijn, fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom/myalgische encephalomyelitis (CFS/ME). Chronische pijn en vermoeidheid hebben een aantal vergelijkbare ziekteprocessen: fysieke deconditionering door te weinig of door vermijden van bewegen, pathofysiologische/psychologische processen en centrale sensitisatie. Behandeling is gericht op het omkeren van sommige van deze processen: lichamelijk/geestelijk functioneren verbeteren, tolerantie verhogen en levenskwaliteit verbeteren. Pacing van activiteiten biedt patiënten hierbij een alternatief gedrag om (opnieuw) activiteiten te ondernemen, op een manier die hun progressie naar regelmatiger of beter functioneren bevordert. Er is echter geen algemeen geldende richtlijn voor het geven van instructies over het tempo van de activiteiten. Daarnaast is het niet zeker of verschillende methoden nodig zijn voor patiënten met chronische pijn en chronische vermoeidheid. Daarom is er voor deze studie een pacing raamwerk ontwikkeld. Raamwerk Het conceptuele model van dit pacing raamwerk heeft als uitgangspunt dat er gebruikgemaakt wordt van quota-afspraken en een operante benadering (bijvoorbeeld doelen stellen op basis van tijd, afstand of activiteit). Het is meer dan een gedragsmatige aanpak, er wordt ook rekening gehouden met gedachten en overtuigingen. Pacing gezien vanuit dit raamwerk, moedigt acceptatie aan, evenals actieve besluitvorming en flexibiliteit,…