McKenzie diagnostiek nek heeft matige tot redelijke interbeoordelaar betrouwbaarheid

Over de classificatie van rugpijn is veel meer onderzoek gedaan dan naar classificatiesystemen voor nekpijn. Een systeem voor nekpijn is het systeem van McKenzie: Mechanical Diagnosis and Therapy (MDT) system. Het systeem klasseert de mechanische nekpijn in drie groepen:

• postural syndrome
• dysfunction syndrome
• derangement syndrome

Deze classificatie vindt plaats op basis van symptoomrapportage tijdens het standaard onderzoek bestaande uit een aantal voorgeschreven herhaalde bewegingen of volgehouden houdingen.

Het derangement syndroom wordt verder onderverdeeld in 7 subcategorieën:

Bij dit onderzoek met herhaalde bewegingen of volgehouden houdingen kan de pijnuitstraling verder uitbreiden naar perifeer (periferisatie) of juist afnemen richting centraal (centralisatie). De bewegingsrichting of houdingsrichting die verlichting geeft van symptomen noemt men de directionele voorkeur. Studies tonen aan dat bij lage rugpijn deze directionele voorkeur bruikbaar is in therapie.  Het MDT systeem van McKenzie wordt veel onderwezen en gebruikt binnen de fysiotherapie. De betrouwbaarheid van het classificatie systeem bij lage rugpijn is redelijk tot goed te noemen, tenminste als men formele training in het systeem heeft ontvangen. Voor nekpijn is de betrouwbaarheid slechts één maal onderzocht.

Methode

Aan dit onderzoek deden 54 clinici mee die scholing hadden gevolgd in MDT voor de nek. Eerst werden 20 patiënten met nekpijn op standaardwijze onderzocht door een ervaren therapeut in MDT en de gegevens vastgelegd in een standaard MDT formulier. De ziektegeschiedenis werd op papier vastgelegd. De anamnese en het onderzoek werden gestandaardiseerd uitgevoerd en op video vastgelegd. Elke videoclip duurde ongeveer 20 minuten. De 44 beoordelaar moesten deze gegevens onafhankelijk van elkaar analyseren en diagnosticeren.

Resultaten
Van de 20 patiënten kregen er 16 van de meerderheid het label derangement syndrome, 2 het label dysfunction syndrome en 1 postural syndrome en 1 patiënt was niet goed te klasseren. Binnen het derangement syndroom koos de meerderheid uit de labels 1, 3 en 5. Met directionele voorkeur in extensie bij 15 patiënten en 1 in lateroflexie richting. De volgende Kappa waarden voor interbeoordelaar betrouwbaarheid werden gevonden voor de diagnose, subcategorie binnen derangement syndrome en voor directionele voorkeur.

De auteurs besluiten dat er statisch significante overeenkomst is in diagnostiek, maar dat de sterkte voor overeenkomst (interbeoordelersbetrouwbaarheid) redelijk/matig (moderate) is.