Kinesiotape niet van extra waarde bij chronische enkelinstabiliteit

Mensen met chronische enkelstabiliteit kunnen baat hebben bij het dragen van een brace of tape, maar deze zijn in de praktijk niet altijd geschikt. Voor professionele dansers bijvoorbeeld is een brace te beperkend. Nieuwere, meer flexibelere oplossingen zoals elastisch tape zijn wellicht meer geschikt. Kinesiotaping is een methode die dergelijke tape gebruikt. Propriocepsis zou na het aanbrengen van kinesiotape binnen 72 uur kunnen verbeteren bij mensen met functionele enkelstabiliteit, blijkt uit eerder onderzoek. Hoewel de effectiviteit van kinesiotaping niet in alle onderzoeken even goed wordt bevonden, worden er weinig nadelen van deze methode gerapporteerd. Niet-elastisch tape vermindert plantair- en dorsaalflexie bij landing op één been en vermindert de inversie. Het biedt mechanische ondersteuning. Over kinesiotape is hierbij nog minder bekend. Als kinesiotaping dezelfde stabiliteit kan bieden als niet-elastisch tape of een brace, zonder de beperkingen in mobiliteit, zou dit waardevol kunnen zijn voor sporters met chronische enkelstabiliteit. In deze studie worden deze drie methodes vergeleken. De hypothese is dat het niet-elastische tape de meeste stabiliteit in voet en enkel biedt, gevolgd door de brace. Kinesiotape zal deze werking niet direct hebben, maar de verwachting van de onderzoekers is dat deze methode indirect de stabiliteit verbetert door beïnvloeding van neuromusculaire controle.

Methode

Twintig mensen (9 mannen, 11 vrouwen, gemiddelde leeftijd 25,5 jaar) met chronische enkelstabiliteit werden geïncludeerd in het onderzoek. Zij werden vergeleken met 20 gezonde proefpersonen. De deelnemers werden onder vier omstandigheden getest; met kinesiotape, met niet-elastisch tape, met een brace en blootsvoets. Bij de test stonden ze op een verhoging, waar ze vanaf moesten stappen en zich moesten stabiliseren; de patiënten met het aangedane been. Door middel van een 12-camera systeem werd kinematische data verzameld. Inversie/eversie, verandering in mediale boog en dorsaal/plantairflexie werden gemeten.

Resultaten

In beide groepen was de beweging in inversie/eversie richting significant lager met niet-elastisch tape of een brace vergeleken met blootsvoets. Kinesiotape liet hierin geen significant verschil zien. Bij de patiënten was het niet-elastische tape de enige methode die de laterale verandering van de mediale boog beïnvloedde, terwijl een brace bij gezonde personen ook dat effect had. Alle drie de behandelmethoden verminderde de maximale plantairflexie vergeleken met blootsvoets.

Opmerkingen samenvatter

De auteurs concluderen dat niet-elastische tape bij patiënten meer stabilisatie gaf dan kinesiotape of een brace. Het effect van kinesiotape viel de onderzoekers wat tegen. De verwachte neuromusculaire invloed van het kinesiotape bleef uit. De stabiliteit bij de andere twee methodes bleek vooral mechanische stabiliteit te zijn. Als mogelijke verklaring noemen de onderzoekers de geringe bedekking van de huid door het kinesiotape. De brace en niet-elastische tape bedekten een groter stuk huid, waardoor de neuromusculaire input wellicht groter was. De deelnemers gaven wel aan dat kinesiotape het meest prettig was om te dragen. Wellicht dat de kinesiotape wel invloed heeft op de subjectieve (ervaren) stabiliteit.