Benadering van chronische lage rugpijn met centrale sensitisatie

Bij chronische rugpijn kan men zich richten op de (a) input mechanismen (bijv nociceptieve pijnbron), centrale verwerkingsmechanismen (bijv centrale sensitisatie) en (b) output mechanismen (bijv motorcontrole). De auteurs stellen dat het effect van specifieke spinale motorische training bewezen maar klein is en niet beter is dan algemene oefentherapie. Ze stellen daarom voor om motorische training te combineren met interventies die ook de centrale verwerking van pijn aanpakt: een combinatie van neurowetenschappelijke pijneducatie gevolgd door gerichte motorische coördinatie training. Kortom het biomedische model uitbreiden tot een biopsychosociaal model. Abnormale hersenstructuur en hersenfunctie bij chronische rugpijn Bij chronisch rugpijn patiënten is met regelmaat een afname in grijze stof dichtheid geconstateerd. De aangedane regionen betreffen de dorsolaterale prefrontale cortex, somatosensorsiche cortex, thalumus, hersenstam. Deze veranderingen nemen toe met de duur van de pijn. Er zijn aanwijzingen dat herstel van deze regionen optreedt na succesvolle therapie. Daarnaast blijkt specifiek ook het functioneren van de motorische regionen verminderd te zijn, wat finetunen van lichaamsbewegingen in het dagelijks leven bemoeilijkt. Er zijn aanwijzingen dat specifieke motorische training het functioneren van de motorische cortex herstelt. Het gesensitiseerde brein van de chronische rugpijn patiënt Bij een breed scala van chronische pijn typen (chronische traumatische nekpijn, chronische bekken pijn,…