Bij conversieverlamming speelt verhoogde zelfmonitoring van de aangedane ledemaat een rol

Onderzoek naar motorische verbeelding (verbeelden van bewegingen / motor imagery) wordt onder andere gebruikt om inzicht te verkrijgen in het actiesysteem van gezonde en zieke mensen. Zo onthult het al dan niet kunnen verbeelden van een beweging (en de cerebrale correlaten daarvan) bij mensen met onvermogen tot daadwerkelijk bewegen iets over op welke niveau het actiesysteem aangedaan is. Er zijn veel verschillende type verbeeldingstaken. Één onderscheidt is in expliciete motorische verbeeldingstaken en impliciete motorische verbeeldingstaken. Bij een expliciete motorische verbeeldingstaak wordt de deelnemer gevraagd de beweging rechtstreeks te verbeelden. De motorische verbeelding is dan het einddoel. Bij een impliciete motorische verbeeldingstaak wordt motorische verbeelding indirect opgeroepen: “is het lichaamsdeel dat u op het beeldscherm ziet een linker- of een rechterhand’. De motorische verbeelding is dan slechts een middel om op deze vraag antwoord te kunnen geven(= einddoel). Expliciete motorische verbeeldingstaken zijn meer toegankelijk voor- en beïnvloedbaar door kritische reflectie. Bijvoorbeeld ‘doe ik de verbeelding goed?’ Bij impliciete motorische verbeeldingstaken speelt dit minder omdat men met de aandacht gericht is op de taak (einddoel) en niet op motorische verbeelding (als middel). Gezonde mensen Er zijn duidelijke gedragsmatige- en neurologische overeenkomsten tussen verbeeld bewegen en daadwerkelijk bewegen. Zo is de tijd die…