Zelfregulatie als centraal concept binnen de fysiotherapie

Binnen de gezondheidszorg/fysiotherapie is er een trend zichtbaar richting het begeleiden van chronisch zieken (Van der Maas, 2000). Patiënten met acute rugklachten of acute enkelletsels zijn in vele praktijken een zeldzaamheid geworden. Ondanks deze ontwikkelingen laat onderzoek zien dat fysiotherapeuten in het algemeen nog onvoldoende voorbereid zijn op het begeleiden van chronisch zieken (Heerkens,e.a.,1997). De persoon centraal stellen Het begeleiden van chronisch zieken vraagt een andere benadering en om andere vaardigheden dan het begeleiden van patiënten met acute klachten. Bij acute klachten domineert het stoornisniveau; de pijn en de zwelling, of bijvoorbeeld de aanval van benauwdheid. De fysiotherapeut verschijnt hier vooral als monteur of directief adviseur. Bij chronische zieken staat de ‘persoon’ centraal, de persoon die zich geplaatst ziet voor de adaptieve opgaven die zijn chronische ziekte met zich meebrengt (Pool, e.a., 1999). Deze liggen op het vlak van stoornissen zoals omgaan met pijn en vermoeidheid, beperkingen in persoonlijk functioneren ADL en HDL, en problemen in de sociaal maatschappelijke participatie. Men kan bij dit laatste denken aan discriminatie bij sollicitaties, financiële achterstelling in inkomen, en sociale isolatie door onbereikbaarheid en/of ontoegankelijkheid van openbare bronnen (Mast, 1999; Van Wijnen, 1999). De fysiotherapeut verschijnt hier als begeleider die de persoon met zijn…