Pijngedrag, een miskende dimensie binnen de fysiotherapie

De auteur start zijn artikel met de volgende twee constateringen: “… mensen met pijn verschillen niet alleen van mensen zonder pijn in hoe ze zich voelen, maar ze verschillen ook in hoe ze zich gedragen” Ondanks de robuuste relatie tussen pijn en pijngedrag (grimassen, manken, activiteiten vermijden, niet meer werken etc) is gedrag geen onderdeel van de welbekende definitie van pijn van het IASP: “…een onplezierige sensorische en emotionele ervaring geassocieerd met actuele weefselschade, of beschreven in termen van zo’n schade” Dit ‘neglect’ van pijngedrag heeft volgens de auteurs de theoretische ontwikkeling rond pijn beperkt en ook de behandeling van de patiënt. Sullivan wil het concept van pijn daarom verbreden door gedrag daar een centrale en definiërende plaats in te geven. Geschiedenis van de sensorische nadruk binnen pijnmodellen Descartes ziet de pijnervaring als gevolg van ‘banen’ tussen voet(vlam) en een hersenregio waar men de sensatie gewaar wordt. Zijn bekende tekening laat veel weg. Het toont feitelijk een sociaal vacuüm, geen pijn expressie, geen stress en geen pijngedrag (behalve reflexmatig, zo blijkt uit Descartes beschrijving). De gate control theorie geeft revolutionair ruimte aan cognities, aandacht en emoties en spreekt ook over een output naar een ‘actiesysteem’. Het actiesysteem wordt echter voornamelijk…