Vanaf zeven jaar kunnen kinderen al catastroferen rond lichamelijke stresssymptomen

Lichamelijke symptomen, zoals hartkloppingen, transpireren, trillen, benauwdheid, blozen zijn een belangrijk verschijnsel van angst(stoornissen), ook bij kinderen. Er zijn drie processen die ervoor kunnen zorgen dat deze op zich onschuldige stress- of angstsymptomen versterkt worden, zodat een angststoornis kan ontstaan: Catastroferen (cognitief): als men lichamelijke stresssymptomen catastrofaal interpreteert als ‘gevaarlijk’ zullen ze versterkt worden. Angstsensitiviteit (persoonskenmerk): sommige mensen zijn meer angstsensitief en interpreteren daardoor lichamelijke angstsymptomen meer negatief. Emotioneel redeneren: sommige mensen draaien de causale relatie tussen gevaar en angstsymptomen om: ze gebruiken hun angstgevoel om in te schatten hoe gevaarlijk iets is. Ook bij kinderen kunnen deze processen bijdragen aan het ontwikkelen van angststoornissen, zoals een paniekstoornis. De auteurs willen vanuit een ontwikkelingspsychologisch perspectief kijken naar het interpreteren van angstgerelateerde fysieke symptomen. Ze willen weten of (a) leeftijd een rol speelt in het toeschrijven van lichamelijke symptomen aan angst, (b) emotioneel redeneren ook bij kinderen speelt, en (c) de cognitieve ontwikkeling de twee bovenstaande vragen beïnvloedt. Methode Aan dit onderzoek deden 171 kinderen mee. Ze waren afkomstig van lagere scholen. De leeftijd lag tussen de 4 en de 13 jaar. De kinderen werden op basis van Piaget’s ontwikkelingstheorie in drie leeftijdgroepen gedeeld: 4-6 jaar, 7-9 jaar, 10-13 jaar. Rond…