De relatie tussen spiritualiteit, coping en pijn

Veel mensen met chronische pijn maken gebruik van religieuze- of spirituele vormen van pijncoping, zoals bidden, hoop of spirituele steun zoeken. Het biopsychosociale model van pijn maakt aannemelijk dat geloofsopvattingen de cognitieve en emotionele dimensie van pijn kunnen beïnvloeden. Ook de psychofysiologie van pijn zoals beschreven in de varianten van de Gate Control Theory of Pain en de Neuromatrix Theory of Pain (Melzack, 1999) tonen een route waarlangs cognitieve en emotionele processen de pijn kunnen beïnvloeden. Volgens diverse onderzoekers moet het biopsychosociale model uitgebouwd worden tot een biopsychosociaal-spiritueel model. Spiritualiteit kan zowel de pijn laten toenemen als afnemen Een pijnafname kan veroorzaakt worden door stressvermindering, afleiding van pijn, de emotionele steun die spiritualiteit biedt en de sociale steun die er vaak aan gekoppeld is. Er is enig bewijs dat de mate van spiritualiteit verbonden is met de dichtheid van de serotonine receptoren en zo met stemming en pijn. Negatieve spirituele cognities zoals God heeft me verlaten’ is gecorreleerd met een pijn toename. Patiënten die hun geloof of spiritualiteit inzetten om met hun ziekte om te gaan doen het doorgaans beter: minder depressie, langer leven, minder operatieve complicaties, minder snel verslechtering. Deze effecten van religieuze coping komen bovenop de gangbare effecten…