Emotie-covariatie en psychologische flexibiliteit belangrijk bij chronische pijn

Het verband tussen chronische pijn en psychische onrust (distress) is uitgebreid bestudeerd. Hieruit komt naar voren dat acute pijn correleert met een toename in psychologische onrust. Niet alleen zorgt meer pijn voor meer psychische onrust, ook andersom is dit het geval. Hierdoor ontstaat een vicieuze cirkel. In dit artikel gaan de auteurs in op wat zij zien als de belangrijke mechanismes achter deze wederkerigheid tussen pijn en psychische onrust: emotie-covariatie en psychologische flexibiliteit. Emotie-covariatie Emotie-covariatie kan omschreven worden als hoe mensen hun emoties reguleren als ze geconfronteerd worden met een interne of externe gebeurtenis. Het is een maat voor emotionele complexiteit en is gebaseerd op de variatie van negatieve en positieve emoties binnen een persoon. Als er een sterke negatieve correlatie is tussen positieve en negatieve gevoelens zijn de emoties tegengesteld synchroon aan elkaar. Bijvoorbeeld als er meer blijheid is, dan is er minder verdriet. Oftewel; de ene neemt toe, terwijl de ander afneemt. Dit is een redelijk eendimensionaal verband waarbij één emotie dominant is. Als deze relatie tussen positieve en negatieve gevoelens zwakker wordt, of zelfs dicht bij nul komt, wordt het minder eendimensionaal en meer complex. Als het ene gevoel verandert, blijft de ander relatief stabiel of verandert…