Herstel na verstoring van de therapeutische relatie kan erg ‘helend’ voor de cliënt zijn

Ons zelfbeeld ontwikkelt zich via het internaliseren van hoe anderen met ons in het verleden communiceerden. Dus zoals de primaire verzorgers met je omgingen, zo ga je later ook met jezelf om.  Deze interne modellen zorgen ervoor dat men op anderen gaat reageren op een wijze die het interne model bevestigt (Sullivan 1953). Daardoor kan een negatief zelfbeeld jarenlang in stand gehouden worden. Net zoals elke andere relatie is de therapeut-patiëntrelatie ook een relationeel podium waarop de interactionele schema’s uitgespeeld kunnen worden.  Daarom kunnen de interactionele uitwisselingen tussen therapeut en patiënt tot gevolg hebben dat de negatieve interne schema’s van de patiënt onderhouden worden of dat ze ontkracht worden door een positieve correctieve emotionele ervaring. Bijvoorbeeld omdat de therapeut anders reageert dan de ouders of belangrijke anderen dat in het verleden deden. Dat betekent dat de therapeutische relatie weliswaar een algemene factor is in elke therapie, maar geen aspecifieke factor, want hij wordt heel specifiek ingevuld, afhankelijk van de thema’s die spelen bij de patiënt en de therapeut, en de keuzes die beide maken tijdens de interactie. Wetenschappelijk gezien is er ruim voldoende bewijs voor het belang van de therapeutische relatie als middel tot verandering in therapie. De huidige onderzoeken…