Manuele therapie op lange termijn effectiever bij impingement dan corticosteroïden?

Manuele therapie en een corticosteroïdeninjectie zijn beide veel toegepaste methodes bij een schouder impingement syndroom. Er zijn veel onderzoeken en reviews geweest naar de effectiviteit van beide behandelingen, maar de behandelingen zijn vaak niet direct met elkaar vergeleken en de resultaten zijn niet eenduidig. In dit gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek zijn de effecten van corticosteroïdeninjectie of manuele therapie bij patiënten met schouder impingement syndroom (SIS) met elkaar vergeleken.

Methode

Mensen tussen de 18 en 65 jaar met schouder impingement syndrroom werden geïncludeerd in dit onderzoek.

Primaire uitkomstmaat:

• Shoulder Pain and Disability Index (SPADI; Roy 2009) na 1 jaar. Dit is een zelfgerapporteerde vragenlijst met 2 subschalen; pijn en beperkingen.

Secundaire uitkomsten:

• Global Rating of Change scale (GRC; Juniper 1994): meet de veranderingen in de kwaliteit van leven.
• Numeric Pain Rating Scale (NPRS; Jensen 1994 ): meet de pijnintensiteit op een schaal van 0-10.
• Schouder-gerelateerde gezondheidszorg sessies

De metingen werden verricht op baseline, na 1 maand, na 3 maanden, 6 maanden en een jaar.
104 Participanten werden verdeeld in twee groepen. De ene groep ontving twee keer per week gedurende 3 weken manuele therapie. Daarnaast kregen ze huiswerkoefeningen mee. De andere groep kreeg een injectie met 40 mg triamcinolone acetonide in de subacromiale ruimte van de aangedane arm. Patiënten kregen een blad met instructies mee met eventuele gevolgen van de injectie en wat lichte oefeningen.

Resultaten

Zes patiënten die in de manuele therapie groep waren ingedeeld zijn uitgevallen, al voor aanvang van de therapie, dus de analyse is gebaseerd op 98 personen. De meeste patiënten ontvingen 1 injectie, 38% van de mensen in de injectie-groep kreeg er meer dan 1.
Na een jaar was er in beide groepen ongeveer 50% verbetering op de SPADI, maar de vergelijking tussen de groepen liet geen significant verschil in. Op de GRC was op alle metingen een verbetering te zien die groter was dan het minimale klinische relevante verschil, maar dit was niet significant. De NPRS liet wel een significant verschil zien ten opzichte van de baseline op alle meetmomenten, maar dit verschil was niet klinisch relevant. Ook hier was het verschil tussen de groepen niet significant. Op het aantal schouder-gerelateerde huisarts- / fysiotherapeut bezoeken was er wel een verschil te zien; 37% van de patiënten uit de manuele therapiegroep tegenover 60% uit de injectiegroep bracht een bezoek aan de huisarts of therapeut met schouderklachten.

Opmerkingen samenvatter

Op de drie verschillende meetinstrumenten was te zien dat beide groepen een significante verbetering van de klachten hadden na een jaar, wat betekent dat beide behandelingen goede resultaten geven, maar dat de een niet superieur is boven de ander.