Gliding excersises geven sterkere core activatie dan conventionele krachttraining

Doorgaans neemt men aan dat voor krachttraining altijd zware anaërobe oefeningen nodig zijn. Meer recent zijn er aanwijzingen dat elke zware oefening met de onderste extremiteiten feitelijk ook een sterke activatie geeft van de rompmusculatuur (buik en rugspieren), maar dit is vooral onderzocht bij hardlopen, fietsen of skiën. De auteurs willen dit onderzoeken bij uitvalspassen.

Bovendien willen ze een antwoord op de vraag wat het effect van ‘gliding’ is ten opzichte van krachttraining met conventionele apparatuur. Bij gliding wordt er een klein glad bordje onder een voet geplaatst dat de weerstand tussen voet en vloer sterk vermindert. Hierdoor kunnen oefeningen glijdend worden uitgevoerd. Het is aannemelijk dat hierdoor meer stabilisering nodig is en dat de aanspanning van de musculatuur minder abrupt is.

Methode

In het huidige onderzoek zijn bij 4 mannen en 2 vrouwen de EMG waarden opgemeten van de buikspieren, de rugspieren, quadriceps, hamstrings, abductoren, adductoren en m gluteus maximus. Eerst is van elke spier een maximale contractie gemeten zodat de waarden tijdens de verschillende oefeningen hier als een percentage tegen afgezet konden worden.

Elke proefpersoon deed twee series oefeningen. In de eerste serie zijn glij-oefeningen uitgevoerd. Dit zijn lage impact aërobe oefeningen. De tweede serie bestond uit krachtoefeningen op conventionele apparatuur voor quadriceps, hamstrings, buik en rug. Het gewicht is daarbij stapsgewijs opgevoerd zodat de relatie EMG-waarde en gewicht gebruikt kon worden om de zwaarte van de glij-oefeningen te duiden. De gliding exercises bestonden uit: in stand met één been zijwaarts abduceren en terug, achterwaartse uitvalspassen, in ruglig een bruggetje maken en dan met één of twee benen flexie en extensie in de knieën maken. Oefeningen in zijlig en schaatsoefeningen in stand.

Resultaten

Opvallend is dat conventionele krachttraining ook behoorlijke activatie geeft van de rompmusculatuur. Zo geïsoleerd is het dus ook weer niet. Bijvoorbeeld, bij de zwaarste quadriceps oefening werden de buikspieren tot 29% van de maximale contractie geactiveerd en de rugspieren tot 32%, De gluteus maximus tot 25%, de rest van de spieren zoals hamstrings of gastrocnemius nauwelijks. De gliding exercises activeren de rompmusculatuur doorgaans in nog sterkere mate. Het niveau kan daarbij zo hoog worden dat de rompmusculatuur wordt versterkt. Vaak worden bij verschillende gliding oefeningen in de buikspieren of rugspieren waarden gevonden van 45-60% van de maximale contractie.

Een belangrijk verschil in het EMG is ook dat de contracties bij gliding veel geleidelijker ontstaan. De contracties zijn vloeiender, minder abrupt. Daarmee is de kans op letsel verminderd, aldus de auteurs.

Samenvattend activeert de glij-oefening doorgaans meer spiergroepen tegelijk dan een krachtsoefening op conventionele apparatuur. Bovendien wordt de rompmusculatuur doorgaans sterker geactiveerd en zijn de contracties gelijkmatiger. Dat maakt gliding tot een potentiële oefenvorm, die in de revalidatie nader verkend moet worden.